Oλα τα έμαθα μόνος μου.
Και τα αγγλικά. Παρήγγειλα βιβλία από ΗΠΑ: Οργάνωση μητροπολιτικής αστυνομίας. Ιατροδικαστική. Εγκληματολογία. Και άρχισα να εφοδιάζομαι γι’ αυτό που ονειρευόμουν. Να γίνω διευθυντής της «Μάσκας»
Οταν είδαν το βιογραφικό μου (σ.σ.: στο BBC), με πήρε ο προσωπάρχης να το… μικρύνω. Εκεί ξέρανε μία δουλειά, και ήταν δημοσιογράφοι. Εγώ και σκηνοθεσία είχα κάνει και βιβλία είχα γράψει. «Είσαι απειλή» μου είπε
Η Αγκαθα Κρίστι δεν έγραψε ποτέ αστυνομικό. Ιστορίες μυστηρίου και ντετέκτιβ στόρις με ήρωα τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Ηρακλή Πουαρό έγραψε. Αστυνομικό λέγεται το διαδικαστικό αστυνομικό στο οποίο γίνεται ένα έγκλημα, αναλαμβάνει η αστυνομία, εξετάζει τα στοιχεία και καταλήγει στον δολοφόνο
(Εμπνέομαι τους ήρωες) από τη ζωή! Από τις εφημερίδες. Από τα γεγονότα. Από μια ικανότητα να διαβλέπω. Να φυσιογνωμώ. Να διαβάζω ανθρώπους. Να διαβάζω καταστάσεις.
Ενα από τα βιβλία μου αρχίζει ως εξής: «Την πρώτη φορά που είδα τον ανθρωπάκο ήταν σε μια παρουσίαση βιβλίου, τη δεύτερη φορά τον είδα ξαπλωμένο στην πυλωτή της πολυκατοικίας του με 5 σφαίρες στο στήθος». Τι έγινε από τότε μέχρι τότε; Τον πιάνεις τον αναγνώστη από τα μούτρα
