Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Εχω ευχάριστα νέα για την αξιωματική αντιπολίτευση: μάλλον δεν θα γίνουμε Μπέργκαμο.
Αλλά έχω και δυσάρεστα νέα για την αξιωματική αντιπολίτευση: μάλλον δεν θα γίνουμε Μπέργκαμο.
Τον κίνδυνο «να γίνουμε Μπέργκαμο» επισήμανε σε δυο-τρεις περιπτώσεις ο αρχηγός της αντιπολίτευσης. Γεγονός που υποδηλώνει την ανησυχία του αλλά και την πρόγνωσή του.
Είναι αλήθεια ότι κάποιοι κατηγορούσαν την Αριστερά ότι θέλει πάντα να γίνουμε κάτι άλλο.
Σοβιετική Ενωση, παλαιότερα. Βενεζουέλα, πιο πρόσφατα. Αλλά Μπέργκαμο γιατί;
Χωρίς να αμφισβητώ την (άγνωστή μου) ιστορική σημασία της ιταλικής πόλης, το μόνο για το οποίο ακούστηκε προσφάτως είναι επειδή είχε πολλούς νεκρούς από κορωνοϊό.
Καταλαβαίνω λοιπόν την ανησυχία.
Αλλά γιατί είχε νεκρούς; Κάποιος καταράστηκε το Μπέργκαμο, κάποιος τους έβαλε στο μάτι ή μήπως έβγαλαν δήμαρχο τον Μητσοτάκη;
Οχι. Είχαμε νεκρούς διότι σαράντα χιλιάδες κάτοικοι της πόλης (το 1/3 του πληθυσμού της...) πήγαν στο Μιλάνο να δουν το ματς της Αταλάντα, της ομάδας του Μπέργκαμο, με τη Βαλένθια για το Τσου Λου.
Είχαν και πριν κάποια κρούσματα. Αλλά από τότε, 19 Φεβρουαρίου, το πράγμα ξέφυγε και κατέρρευσαν οι υποδομές υγείας. Το ματς ονομάστηκε επισήμως «ματς μηδέν», με την έννοια ότι πυροδότησε την ανεξέλεγκτη διάδοση της επιδημίας.
Με άλλα λόγια, το μάθημα του Μπέργκαμο δεν είναι ότι κατέρρευσαν οι υποδομές υγείας. Απεριόριστες υποδομές δεν υπάρχουν πουθενά.
Αλλά ότι εν μέσω κορωνοϊού σαράντα χιλιάδες στόκοι στοιβάχτηκαν σε ένα γήπεδο για να δουν μπάλα.
Δεν ξέρω αν αυτό εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Διότι αυτό που ακούω είναι ότι «δεν πρέπει να στοχοποιούμε τη νεολαία όταν το ρίχνει έξω», ούτε τα πάρτι, ούτε τις διαδηλώσεις, ούτε τις κινητοποιήσεις.
Και τότε ποιον πρέπει να στοχοποιούμε;
Την πολιτεία που δεν φρόντισε να έχει αρκετά κρεβάτια, αρκετές ΜΕΘ ή αρκετούς γιατρούς για να περιθάλψει τον κάθε ανόητο που θέλει να παρτάρει, να διαδηλώνει, να αγωνίζεται και να στοιβάζεται στα γήπεδα;
Διότι στο Μπέργκαμο ούτε τουρισμό είχαν, ούτε μετρό, ούτε πρόβλημα με τα λεωφορεία. Είχαν μόνο ομάδα.
Το κοινωνικό μέγεθος της ανοησίας όμως είναι κατά κανόνα υπέρτερο των δυνατοτήτων κάθε συστήματος υγείας.
Μια χώρα 'η μια πόλη μπορούν να φροντίσουν πολλούς αλλά ποτέ δεν μπορούν να φροντίσουν όλους τους στόκους που τις κατοικούν.
Και γι' αυτό στον αριθμό κερδίζουν συχνά οι δεύτεροι.
Αυτό ελπίζω τελικά να αποφύγουμε. Να μη μας πάρουν το ματσάκι οι στόκοι. Διότι κι η Αταλάντα έριξε τέσσερα στους Ισπανούς, αλλά μη σας πω πόσο το πλήρωσε.
