Αν στον ΣΥΡΙΖΑ επενδύουν στα σενάρια καταστροφής για να βρουν ζωτικό χώρο, δεν θα πρωτοτυπήσουν. Απλώς θα έχουν αντιγράψει αντιπολιτεύσεις του παρελθόντος, εντός κι εκτός συνόρων. Η λογική είναι ότι μέσα σε μη διαχειρίσιμες καταστάσεις που θα φθείρουν την κυβέρνηση, αυτόματα θα προκύψουν αγανακτισμένοι οι οποίοι θα στραφούν σε εκείνους που έπονται. Σε εποχές κανονικότητας ήταν η συνταγή του «ώριμου φρούτου», που τώρα θα μπορούσε να βρει πεδίο εφαρμογής σε έναν συρρικνωμένο χωροχρόνο. Μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό, η αντιπολίτευση δεν χρειάζεται να κάνει σχεδόν τίποτα. Αρκείται να λέει «όχι» σε όλα και να περιμένει. Πέριξ του Τσίπρα, υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν ότι ο κορωνοϊός και μια συνακόλουθη βαθιά οικονομική ύφεση μπορούν να διαμορφώσουν τις κατάλληλες συνθήκες. Ακόμη και σημαίνοντα στελέχη της Κουμουνδούρου, ωστόσο, θεωρούν ότι πρόκειται για απόδειξη αδυναμίας. Ενα κόμμα που δεν έχει να πει τίποτα, δεν μπορεί πραγματικά να πιστεύει ότι οι πολίτες θα σπεύσουν να το αγκαλιάσουν και να το επαναφέρουν σε κυβερνητική τροχιά. Πολύ περισσότερο που δεν έχει μεσολαβήσει τόσος καιρός για να ξεχαστούν οι «αμαρτίες» του. Το παρήγορο είναι ότι τη θεωρία της καταστροφής δεν φαίνεται να υιοθετεί, τουλάχιστον προς το παρόν και στο σύνολό της, ο Αλέξης Τσίπρας. Εκείνος, μεταφέρει μια γραμμή πληροφόρησης, αντιλαμβάνεται ότι το κόμμα κάτι πρέπει να κάνει – αλλά αναζητείται ακόμη η κατάλληλη φόρμουλα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ