Τελικά φαίνεται πως οι αθλητές που προβληματίζονται περισσότερο όλη αυτή την περίοδο της πανδημίας του κορωνοϊού είναι οι τενίστες. Θα ρωτήσετε, πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό; Αυτοί τουλάχιστον αγωνίζονται, προπονούνται όταν δεν έχουν υποχρεώσεις, μπορούν τα ταξιδεύουν, πολύ απλά εργάζονται και φυσικά αμείβονται. Σωστή η ερώτηση.
Ολα αυτά, όμως, έχουν το τίμημά τους. Καταρχήν, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες καλούνται να αγωνιστούν στα τουρνουά, δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστες. Ενας αθλητής, φτάνει στην πόλη που θα αγωνιστεί και το πρώτο που θα κάνει στο ξενοδοχείο, είναι να υποβληθεί σε τεστ κορωνοϊού, τόσο ο ίδιος, όσο και τα μέλη της ομάδας του (προπονητής, ή ακόμα και γυμναστής). Το υγειονομικό πρωτόκολλο σε όλες τις διοργανώσεις είναι πολύ αυστηρό και σωστά, καθώς το βασικό θέμα είναι η υγεία όλων αυτών που εμπλέκονται σε αυτές.
Ο αθλητής, όμως, θα πρέπει να περάσει κάποιες ώρες αγωνίας, για να μάθει αν τελικά θα αγωνιστεί. Δεν αρκεί να είναι ο ίδιος αρνητικός, θα πρέπει να ισχύει αυτό και για τον προπονητή ή τον γυμναστή. Διαφορετικά αποβάλλεται από τη διοργάνωση. Η αγωνία των αθλητών είναι μεγάλη, ιδιαίτερα όταν είναι υποχρεωμένοι να αλλάξουν πτήση στη διάρκεια του ταξιδιού τους, κάτι που σημαίνει κάποιο χρονικό διάστημα παραμονής σε αεροδρόμιο.
Οσο για τις ημέρες που διαρκεί το τουρνουά, την κατάσταση περιέγραψε ο Στέφανος Τσιτσιπάς, ενώ έχουν αναφερθεί σε αυτή στο παρελθόν, αθλητές και αθλήτριες.
Η συνεχόμενη παραμονή στο δωμάτιο, δημιουργεί στρες, κάποιοι στη διάρκεια του αμερικάνικου Οπεν στη Νέα Υόρκη είχαν υποστηρίξει πως αισθάνονταν σαν… φυλακισμένοι. Αυτή η λεγόμενη «φούσκα», μπορεί να τους κουράζει ψυχολογικά όμως, στη δύσκολη περίοδο που βιώνουμε, είναι και απαραίτητη για την ασφάλεια όλων. Μπορεί λοιπόν να γκρινιάζουν, αλλά το καταλαβαίνουν. Αυτό άλλωστε είναι και η βασική προϋπόθεση για να μπορούν να ασκήσουν το επάγγελμά τους.
