Δήμητρα και Παρασκευή

Το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου του 2013, γύρω στις 11.30, δύο νέες γυναίκες κάθονταν σε ένα παγκάκι επί της οδού Παναγή Τσαλδάρη στο Κερατσίνι, ώσπου η ησυχία τους διακόπηκε από πολλές φωνές. «Είδαμε μια παρέα γύρω στα εφτά άτομα να περνάνε τον δρόμο. Δεν έκαναν όμως αυτοί τη φασαρία, αλλά περίπου τα 20-30 άτομα που έρχονταν πίσω τους και φαίνονταν απειλητικοί. Ακούσαμε «τρέξτε»». Κάποιοι πρόφτασαν να φύγουν πριν φτάσει η ομοιόμορφη μαυροφορεμένη μάζα από κοντοκουρεμένα κεφάλια με αρβύλες και κράνη. Το μισό τάγμα άρχισε να χτυπάει με λύσσα τούς τρεις που έμειναν πίσω ενώ το άλλο μισό εμψύχωνε με κραυγές. Τα δύο κορίτσια παρακολουθούσαν σιωπηλά χωρίς να τις έχουν αντιληφθεί οι εμπλεκόμενοι. Η κορύφωση ήρθε γρήγορα: «Είδα ένα αυτοκίνητο από τα δεξιά που σταμάτησε ακριβώς στο σημείο όπου δέχονταν επίθεση τα παιδιά, βγήκε ο οδηγός και έπιασε κατευθείαν ένα από τα παιδιά που χτυπούσαν. Οι άλλοι του άνοιξαν χώρο για να μην μπορεί να ξεφύγει. Σίγουρα δεν αιφνιδιάστηκαν. Φαινόταν να είχε υπάρξει συνεννόηση μεταξύ τους, πήγαν πίσω του. Αυτός έπιασε τον Φύσσα με το αριστερό του χέρι. Είδα κάποιες κινήσεις που έκανε με το δεξί χέρι, εκείνος δεν μπορούσε να αντιδράσει. Μετά από λίγο είδα που τον άφησε και πήγε προς το αυτοκίνητο. Τότε ήρθαν δύο αστυνομικοί. Ακούω τότε τον Φύσσα να φωνάζει «όχι εμένα, αυτόν πιάστε… με μαχαίρωσε στην καρδιά»».