Δεν μπορεί να αποφανθεί κανείς τι είναι προτιμότερο, να μετέρχονται οι πολιτικοί στίχους και ποιήματα όταν η περίσταση το καλεί και το δικαιολογεί, ή είναι προτιμότερο ακόμα και μια σχετική συνθήκη  κάνει αναπόφευκτη την προσφυγή σε ένα στίχο ή σε ένα ποίημα η ποίηση να μένει στη γωνιά της, καθώς υπάρχει το ενδεχόμενο η περιβολή τους με μια στιγμιαία λάμψη να τους κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Δεν ξεχνάμε ότι υπήρξαν πολιτικοί μεγάλου μάλιστα διαμετρήματος όπως ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος και ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, αλλά και αρκετοί ακόμη πολιτικοί μικρότερου εκτοπίσματος, που έγραψαν συμπαθητικά ως σημαντικά ποιήματα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, αφού θα ήταν αδύνατον να ισχυριστεί κανείς ότι η επίδοσή τους αυτή στάθηκε ευεργετική για την κύρια επαγγελματική τους ιδιότητα – αυτή της πολιτικής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ