Την ώρα που η χώρα και η κυβέρνηση κινούνται στους ρυθμούς των ελληνοτουρκικών και του κορωνοϊού, υπάρχει κι ένα 4% του πληθυσμού που ζει έναν ιδιότυπο αποκλεισμό, ο οποίος φαίνεται απίστευτος το 2020. Πρόκειται για αρκετές χιλιάδες πολιτών που κατοικούν στις λεγόμενες «λευκές περιοχές», εκείνες που έξι δεκαετίες μετά την πρώτη εκπομπή τηλεοπτικού προγράμματος στην Ελλάδα, εξακολουθούν να μην έχουν τηλεοπτικό σήμα. Επί χρόνια, οι ίδιοι το αντιμετωπίζουν ως στέρηση βασικού δικαιώματος και οι πλέον προνομιούχοι κατέφυγαν στη λύση της συνδρομητικής τηλεόρασης. Μπορεί στα απομονωμένα χωριά τους όλα να έφθασαν με χρονοκαθυστέρηση, από το ηλεκτρικό έως την οδική σύνδεση, αλλά η τηλεόραση εξακολουθεί να αποτελεί απαγορευμένο είδος. Ο λόγος του αποκλεισμού είναι προφανές ότι είχε να κάνει με το κόστος – οι αναμεταδότες για την κάλυψή τους στοίχιζαν αρκετά και η εκκρεμότητα παρέμενε. Και δεν πρόκειται μόνον για μικρά ακριτικά νησιά που έχουν σήμα μόνον από την τουρκική τηλεόραση, αλλά για εκατοντάδες μικρά χωριά στην ενδοχώρα – ο κατάλογος ξεπερνά τα 1.000.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή