Οι σκηνές ήταν εντυπωσιακές. Στον σιδηροδρομικό σταθμό του Μονάχου τα τρένα έφταναν γεμάτα ταλαιπωρημένους μετανάστες που είχαν διασχίσει την κόλαση, από τη Συρία ή το Αφγανιστάν ως τα ελληνικά νησιά και από εκεί μέσω του βαλκανικού διαδρόμου, συχνά με τα πόδια, προς τη γη της επαγγελίας και είχαν εγκλωβιστεί, σιδηροδέσμιοι και κακοποιημένοι στην ξενοφοβική Ουγγαρία που είχε κλείσει τα σύνορά της. Ωσπου, στα τέλη Αυγούστου του 2015 η Γερμανία ανακοίνωσε ότι ανοίγει τα δικά της σύνορα και είναι έτοιμη να τους δεχτεί. Η Μέρκελ είχε πει το περίφημο «Wir schaffen das». Θα τα καταφέρουμε. Κι εκείνες τις πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου, στον σταθμό του Μονάχου, εκατοντάδες Γερμανοι έσπευδαν να τους υποδεχθούν με χαμόγελα, χειροκροτήματα και κεράσματα. Η ίδια η Μέρκελ είχε απαντήσει στις πρώτες επικρίσεις για το «άνοιγμά» της λέγοντας πως μια χώρα που δεν θα έδειχνε  «φιλικό πρόσωπο» σε ανθρώπους που έχουν τέτοια ανάγκη «δεν θα ήταν η πατρίδα της». Και η μεγάλη πλειονότητα της γερμανικής κοινής γνώμης έμοιαζε να συμφωνεί μαζί της.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ