Από τον δήμαρχο Δυτικής Μάνης, Δημήτρη Γιαννημάρα, έλαβα απαντητική επιστολή για το σημείωμα στο οποίο επισήμαινα την έντονη παρουσία σκουπιδιών στην αιχμή της τουριστικής περιόδου στην περιοχή και το «παρκάρισμά» τους σε αυθαίρετη χωματερή, πολύ κοντά σε οικισμούς («Ο πολιτισμός των σκουπιδιών», ΤΑ ΝΕΑ, 24/8).
Για την ουσία του ζητήματος ο δήμαρχος γράφει μια κρυπτική παράγραφο: «Το να αγωνίζεσαι από την αρχή της θητείας σου (1/9/2019) να σου υποδείξουν νόμιμο χώρο υγειονομικής ταφής απορριμμάτων, σεβόμενος το περιβάλλον και τους συνδημότες σου, και αυτό να το επιτυγχάνεις χωρίς δική σου ευθύνη τον Αύγουστο του 2020, δεν νομίζετε ότι τα μέλη της ”Νέας Πνοής” δεν είμαστε ”πνοή αποφοράς”;».
Δηλαδή; Τα πήρε τα σκουπίδια; Καθαρίστηκε ο χώρος όπου τα εναπέθετε; Αλλαξε η εικόνα του δήμου; Πού πηγαίνουν τώρα τα απορρίμματα; Με τι κόστος; Εγιναν, και ποιες, ενέργειες για οριστική επίλυση του προβλήματος;
Ο δήμαρχος οφείλει αυτές τις απαντήσεις όχι σε μένα, αλλά στους δημότες του. Τον εξέλεξαν για να λύσει προβλήματα (εκτός από τα σκουπίδια, σοβαρότατα είναι η έλλειψη νερού και η έλλειψη κεντρικής αποχέτευσης) αλλά, ως φαίνεται, οι δημοτικές παρεμβάσεις τελειώνουν σε ένα είδος διαχείρισης. Τον κατανοώ, έτσι γίνεται στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας. Οπου περιοχές ευνοημένες από τη φύση υφίστανται τον κομματισμό και την έλλειψη οράματος.
