Ο κ. Βενιζέλος ερωτηθείς σχετικώς με την αναγραφείσαν πληροφορίαν ότι θα εδέχετο να παραχωρηθή αμνηστεία εις τους δράστας της δολοφονικής απόπειρας μετά την αποκάλυψιν και την σύλληψιν αυτών, προέβη εις την κάτωθι δήλωσιν:
«Δεν ήτο δυνατόν να είπω τοιούτον τι (εν Θεσσαλονίκη) διότι δεν επρόκειτο περί πολιτικού αδικήματος, εις το οποίον δύναται να δοθή αμνηστεία. Το έγκλημα της οδού Κηφισίας είνε έγκλημα κοινού δικαίου, αλλά τα ελατήρια τα οποία ώθησαν εις τούτο ήσαν πολιτικά. Εάν θέλετε μάλιστα μεγαλειτέραν ακριβολογίαν, κομματικά. Δηλαδή επρόκειτο να τεθή εκποδών ο αρχηγός ενός μεγάλου κόμματος, του οποίου η παρουσία και η δράσις εις την πολιτικήν σκηνήν εθεωρούντο επιζήμιαι εις τα άλλα κόμματα. Εκτός εάν οι δράσται του εγκλήματος, ιδίως οι ηθικοί αυτού αυτουργοί, υποστηρίξουν και αποδείξουν ότι απώτερος σκοπός του αδικήματος ήτο η ανατροπή της καθεστηκυίας πολιτικής τάξεως εν Ελλάδι. Εκείνο που είπον εν Θεσσαλονίκη ήτο ότι δεν ενδιαφέρομαι δια την τιμωρίαν των δραστών, όσον δια την ανακάλυψιν των ενόχων, όλων των ενόχων. Διότι άνευ της αποκαλύψεως ταύτης δεν είνε βεβαίως δυνατόν να συνεχισθή η λειτουργία ελευθέρου πολιτεύματος, εφ΄όσον ως μέσον επικρατήσεως εις τους πολιτικούς ανταγωνισμούς θα καθιερούντο αι πολιτικαί δολοφονίαι».
