Η πρωτόγονη κατάστασις που επικρατεί εις πολλάς περιοχάς και κυρίως εις πολλά από τας νήσους της χώρας, από άποψιν τελείας ελλείψεως ιατρών, είναι αναμφιβόλως ένα θέμα, που πρέπει κάποτε να επισύρη το ενδιαφέρον και την μέριμναν του Κράτους. Είναι ακατανόητον και ασυγχώρητον να αποθνήσκουν εις τον αιώνα μας άνθρωποι, όχι διότι συμβαίνει να υποκύπτουν εις νοσήματα κατά των οποίων αδυνατεί να ενεργήση η επιστήμη, αλλά διότι απλώς η περιοχή των στερείται και ενός ακόμη Ιατρού, του οποίου να επιζητήσουν την έγκαιρον επέμβασιν. Το θέμα είναι πρωταρχικής σημασίας και η διευθέτησίς του δεν είναι ασφαλώς υπόθεσις απροσπέλαστη εις τας υφισταμένας κρατικάς δυνατότητας. Ισως μία υποχρεωτική ετησία υπηρεσία εις τας απομονωμένας αυτάς περιοχάς των ιατρών της χώρας, δεν θα ήτο ούτε αδύνατη, ούτε και ξένη προς την ανθρωπιστική κυρίως αποστολήν του λειτουργήματος.