Θα ήτο άδικον να νομισθή ότι διαφωνούντες προς την αστοχίαν των χορών και των επιδείξεων που ωργανώθησαν από τον προεδρεύοντα της Κυβερνήσεως, περιπίπτομεν εις υπερβολήν.

Η εβδομάς αυτή ήτο ίσως μία από τας χειροτέρας που επέρασεν έως τώρα ο Τόπος επί των ημερών της σημερινής Κυβερνήσεως. Η οικονομική δυσπραγία του συνόλου του Ελληνικού Λαού, έφθασεν εις ένα απροχώρητον προηγούμενον του οποίου δεν έχει ασφαλώς σημειωθή. Ο κόσμος συνωθείται εις τα αρτοποιεία διά να ασφαλίση τον άρτον του εις ατελευτήτους ουράς και η ανεργία με όλα τα επακόλουθα έχει επιδεινωθή. Και υπό τας περιστάσεις αυτάς της ομαδικής απογνώσεως, ήτο ασφαλώς ασυγχώρητον σφάλμα, η έμπνευσις της οργανώσεως διασκεδάσεων, που ενώ εις άλλας εποχάς θα ήσαν μία συνήθης εκδήλωσις, προσέλαβαν μοιραίως τον χαρακτήρα προκλήσεως της κοινής δυστυχίας. Ή τουλάχιστον εφόσον έγιναν ας εγίνονται κάπως περιωρισμένα και ιδίως ας αποφεύγετο η διαφήμησίς των.