Η αυθόρμητη σκέψη όλων μας είναι να σκεφτόμαστε πότε θα τελειώσουν όλα αυτά, πότε θα ξημερώσει η «επόμενη μέρα» χωρίς τους περιορισμούς και χωρίς την πανδημία. Μόνο που στην πραγματικότητα, η ζωή μας έχει ήδη αλλάξει μέσα από την πρωτόγνωρη εμπειρία του τελευταίου διαστήματος, κάτι που σημαίνει ότι η επόμενη μέρα δεν μπορεί να είναι σαν την προηγούμενη. Γιατί πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα δεν έχουν να κάνουν με τη σημερινή μέρα και τη συνθήκη της πανδημίας και των περιοριστικών μέτρων που επιβλήθηκαν. Εχουν πολύ περισσότερο να κάνουν με τη χθεσινή μέρα και τις επιλογές που τη σφράγισαν. Εάν είναι τόσο μεγάλος ο φόβος για την πανδημία, αυτό έχει να κάνει με το πώς οι υποδομές του δημόσιου συστήματος υγείας δέχτηκαν μεγάλα πλήγματα στο όνομα της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Εάν η ύφεση είναι τόσο μεγάλη, αυτό έχει να κάνει με μοντέλα ανάπτυξης που στηρίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό στον τουρισμό, στην αέναη κατανάλωση, στις χρηματοπιστωτικές «φούσκες». Εάν έχουμε δυσκολίες στην εφαρμογή των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης, αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο που για δεκαετίες η ατομική επένδυση θεωρήθηκε πιο σημαντική αρετή από την κοινωνική ευθύνη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ