Ποιος να μου έλεγε και να τον πίστευα ότι το 2020, το δώρο που θα έκανα στον εαυτό μου την ημέρα των γενεθλίων μου (και το μοναδικό που δέχθηκα), θα ήταν μια μεγάλη βόλτα στη λεωφόρο Συγγρού; Αυτό ακριβώς έγινε. Περπάτησα. Κάτι που για λόγους υγείας οφείλω να κάνω και κάτι που επίσης για λόγους υγείας μου απαγορευόταν τις τελευταίες ημέρες. Ομως σε αντίθεση με το προ κορωνοϊού περπάτημά μου που πάντοτε απολάμβανα, αυτό ήταν ένα περπάτημα ψυχαναγκαστικό. Με κοφτές ματιές αριστερά δεξιά, με άτσαλες κινήσεις, με «φάγωμα» στα ρουθούνια λόγω μάσκας, με γάντια που δεν χρειάζονταν γιατί κρύο δεν έκανε και με πολύ ιδρώτα καθότι φασκιωμένος με μπουφάν και κασκόλ που θα περνούσαν αργότερα τη νύχτα στο μπαλκόνι.