Υστερα από τρεις εβδομάδες εγκλεισμού, θα πάω για καφέ με τον κολλητό μου. Η απόφαση είναι ότι η «σχέση μας σε καιρό καραντίνας» θα περάσει σε νέο επίπεδο και από τα μηνύματα τύπου «μαγειρεύω», «σταμάτα να τρως», «γράφω αυτό, πώς σου φαίνεται;», «άκου αυτό το τραγούδι» να φτάσει στη βιντεοκλήση. Οι συνήθειες προσαρμόζονται. Με πιτζάμα με αρκουδάκια και κοτσίδα ιθαγενούς, εγώ. Με γένια σαν σκόρπια διαδήλωση, αυτός. Ο καφές έτοιμος. Το ραδιόφωνο στον αγαπημένο μας σταθμό. «Ελα ρε, πού είσαι;». «Στο σαλόνι, εσύ;». «Στο γραφείο». «Ανοιξε την κουρτίνα να βλέπω τη θέα και, ρε Αλεξάνδρα, βάλε λίγη τάξη σε αυτό το γραφείο επιτέλους, με αποσυντονίζεις». Αύριο θα αλλάξουμε «μαγαζί». Θα βγάλω το λάπτοπ στη βεράντα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή