Οταν έκανα μεταδιδακτορική έρευνα στο Λονδίνο, παρακολουθούσα τα μαθήματα συγκριτικού δικαίου ενός χαρισματικού καθηγητή. Η διδασκαλία του ήταν πάντοτε γλαφυρή. Βασικό του μέλημα ήταν να αναδείξει περισσότερο τις ομοιότητες παρά τις διαφορές μεταξύ των έννομων τάξεων. Ετσι, όταν φτάσαμε στο κεφάλαιο της αποζημίωσης για τραυματισμούς κ.λπ. και αφού διαπιστώσαμε αρκετές ομοιότητες σε επίπεδο νομικής αντιμετώπισης, μας είπε μια κουβέντα που αρχικά μού φάνηκε μάλλον απλοϊκή, μετέπειτα όμως αντιλήφθηκα τη σοφία που συμπυκνώνει: «Βλέπετε, η βασική παραδοχή από την οποία πρέπει να ξεκινάμε είναι ότι οποιοσδήποτε τραυματισθεί σε τροχαίο, είτε βρίσκεται στην Ευρώπη είτε στην Ασία ή στην Αμερική, πονάει το ίδιο, είναι άνθρωπος…».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή