Η κατάστασις των Αθηναϊκών δρόμων χειροτερεύει διαρκώς περισσότερον. Δεν θέλομεν να μεμφθώμεν κανένα δια την κατάστασιν αυτήν, λαμβανομένην εν τω συνόλω της. Η πρωτεύουσα έζησε τα φοβερά χρόνια της Κατοχής, έζησε τον σεισμό του Δεκεμβρίου, έζησε έκτοτε και εξακολουθεί ακόμη να ζη γεγονότα μεγάλα που δεν επιτρέπουν δυστυχώς ακόμη την ριζικήν αντιμετώπισιν των προβλημάτων της. Ούτε να τους δώσωμεν φυσικά ριζικάς λύσεις. Αυτό είνε αλήθεια. Αλλά αλήθεια είνε επίσης ότι δεν έπρεπε να αφεθούν όλα στην τύχη τους και να φθάση η πόλις εις την εξαθλίωσιν που βλέπομεν. Διότι αυτήν την εντύπωσιν της εξαθλιώσεως έχει κανείς όταν περνά από ωρισμένους δρόμους κεντρικών ακόμη περιοχών. Καλά να μην αναληφθούν ριζικά έργα. Δεν μπορεί να γίνωνται μικροεπισκευαί;







