Η δημόσια υγεία έγινε πολλές φορές στο παρελθόν πηγή εύκολου πλουτισμού για ιδιώτες επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνταν στον χώρο. Ηταν η αγελάδα που ο καθένας μπορούσε να αρμέξει κατά το δοκούν και σε συνθήκες αδιαφάνειας. Το δημόσιο σύστημα υγείας υπέφερε από αυτή την απομύζηση, η οποία έγινε εις βάρος όχι μόνο των φορολογουμένων, αλλά και των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους ασθενείς.

Αυτό όμως δεν σημαίνει πως τα νοσοκομεία πρέπει να μείνουν έξω από τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, τις γνωστές και ως ΣΔΙΤ. Δεν σημαίνει πως θα επαναληφθούν φαινόμενα του παρελθόντος. Ο νέος αυτός θεσμός πρέπει να δοκιμαστεί στην πράξη τόσο από οικονομικής και διαχειριστικής άποψης όσο και ως προς την ποιότητα των υπηρεσιών προς τους ασθενείς. Πολύ σωστά επομένως το υπουργείο Υγείας προχωρά στην πιλοτική εφαρμογή τέτοιων συμπράξεων σε τρία νοσοκομεία της χώρας με πρώτο στόχο την ανανέωση του απαρχαιωμένου εξοπλισμού του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Η σύμπραξη πρέπει να δοκιμαστεί χωρίς παρωπίδες και ιδεοληψίες. Θα πρέπει να δοκιμαστεί επίσης με αυστηρές διαδικασίες ελέγχων, με διαφάνεια και ασφαλώς με λογοδοσία. Και θα πρέπει να καταδικαστεί μόνο εάν αποτύχει στην εφαρμογή και δεν έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Αντίθετα, μια επιτυχής δοκιμή δεν μπορεί παρά να σημάνει την εξάπλωση ανάλογων συμπράξεων. Είναι καιρός να αντιληφθούμε όλοι πως δεν είναι καθετί ιδιωτικό εκ προοιμίου ανάλγητο και κερδοσκοπικό και καθετί δημόσιο αναποτελεσματικό και αντιπαραγωγικό.