«Ο ισχυρός προχωρεί όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του» έγραφε ο Θουκυδίδης στην «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου»… Μια φράση που ίσως δίνει τροφή για σκέψη, τη στιγμή που στην Ελλάδα αναδεικνύεται εκ νέου – και ίσως πιο έντονα από ποτέ – σε πεδίο οξύτατης αντιπαράθεσης σε πολιτικούς και διπλωματικούς κύκλους το ερώτημα αν η χώρα πρέπει να επιδιώξει προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την επίλυση των διαφορών της με την Τουρκία. Μια συζήτηση που πυροδότησε η ποιοτική αναβάθμιση της τουρκικής προκλητικότητας, μέσα και από την υπογραφή του μνημονίου κατανόησης ανάμεσα στην Αγκυρα και την κυβέρνηση της Τρίπολης του Φαγέζ αλ Σαράζ για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών. Μια συζήτηση όπου, σε επίπεδο off the record, αυτοί που παραδέχονται ότι, κατά την άποψή τους, η Χάγη είναι η μόνη λύση, έστω και αν θα πρέπει να γίνουν «θυσίες», είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που τολμούν να το διατυπώσουν επισήμως και δημοσίως.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή