Κλείνουν οι κύκλοι της υπερβολής

Κοιτάζω το σκληρό 2019, που σιγά σιγά φεύγει και διαπιστώνω ότι οι διακρίσεις έλειψαν πολύ από τον ελληνικό αθλητισμό – όχι ότι το 2018 ήταν πολύ καλύτερο. Το 2019 δεν μας έχει αφήσει παρά ελάχιστα να θυμόμαστε. Στο ποδόσφαιρο η Εθνική μας αποκλείστηκε πανηγυρικά από τα τελικά του Euro του 2020 – οι καλές της εμφανίσεις στο τέλος σε μια σειρά από αδιάφορα ματς λειτούργησαν ως παρηγοριά: μέσα στη χρονιά είδαμε κατά βάση ντροπιάστηκα πράγματα όπως τους καυγάδες του πρώην ομοσπονδιακού Αγγελου Αναστασιάδη με τους παίκτες και αποτελέσματα απίθανα όπως η ισοπαλία στο ΟΑΚΑ με το Λιχτενστάιν. Οχι ότι οι σύλλογοι τα πήγαν καλύτερα: το ναυάγιο της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ το περασμένο καλοκαίρι οδηγούν την Ελλάδα μαθηματικά στην ουρά της Ευρώπης – η δεύτερη θέση στο Τσάμπιονς Λιγκ θα χαθεί και ακόμα και η παρουσία ελληνικής ομάδας σε όμιλο του Γιουρόπα Λιγκ θα είναι προσεχώς κατόρθωμα. Οχι ότι το μπάσκετ τα πήγε καλύτερα: ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός στην Ευρωλίγκα δεν κατάφεραν να φτάσουν στο Final 4 και φέτος έχουν ως όνειρο την οκτάδα. Η Εθνική στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα αποκλείστηκε όχι από μεγαθήρια αλλά από τη Βραζιλία και την Τσεχία, παρά την παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Το εγχώριο πρωτάθλημα έγινε οπερέτα, καθώς η ομοσπονδία προτίμησε να προστατεύσει τους διαιτητές της και να αναγκάσει τον Ολυμπιακό να αυτοεξοριστεί στην Α2. Ακόμα και οι ομάδες Νέων δεν κατάφεραν φέτος τίποτα: η φθορά δεν μακιγιάρεται πια. Αν σε ομαδικά αθλήματα θέλουμε να δούμε διακρίσεις πρέπει να παρακολουθούμε τον συνεπή Ολυμπιακό του πόλο, που κάνει πάντα μεγάλες ευρωπαϊκές πορείες. Αλλά η περίπτωσή του είναι η κλασική εξαίρεση στον κανόνα. Οχι ότι στα ατομικά σπορ υπήρξαν μεγάλες διακρίσεις. Η τρομερή Κατερίνα Στεφανίδη ήταν η μόνη που γύρισε με μετάλλιο από το Παγκόσμιο Στίβου στο Κατάρ. Ο σπουδαίος Λευτέρης Πετρούνιας ταλαιπωρήθηκε από έναν τραυματισμό και η θέση του στους Ολυμπιακούς του Τόκιο που πλησιάζουν είναι επισφαλής. Οι αθλητικογράφοι προβληματίστηκαν για το ποιος ανάμεσα στον Γιάννη Αντετοκούνμπο και τον Στέφανο Τσιτσιπά ήταν ο καλύτερος της χρονιάς. Αλλά και οι δυο μεγαλουργούν μακριά μας: είναι περισσότερο πρεσβευτές της χώρας. Μιας χώρας χωρίς αθλητικές επιτυχίες.