Οι άνθρωποι του Τύπου και των ΜΜΕ γνωρίζουν ότι κάθε λεπτό κρέμεται πάνω από το κεφάλι τους η απειλή να χάσουν τη δουλειά τους – ή την αξιοπρέπειά τους – από την παρέμβαση ενός προσώπου με πολιτική – και δεν εννοώ μόνον στενά κομματική – ή οικονομική δύναμη. Και θέλω να διευκρινίσω γιατί βάζω χωριστά το «ή την αξιοπρέπειά τους». Γιατί συχνά το αποτέλεσμα των παρεμβάσεων δεν είναι εμφανές. Δεν παίρνει απαραίτητα τη μορφή μιας ηχηρής απόλυσης, που ίσως θα έβλαπτε εμπορικά το ίδιο το Μέσο. Αποκρυσταλλώνεται σε μια σιωπηρή υποχώρηση του πιο αδύναμου, δηλαδή του δημοσιογράφου, που αποδέχεται τη λογοκρισία και κυρίως αυτολογοκρίνεται στο μέλλον ο ίδιος. Να το πω αλλιώς, προσέχει τι θα γράψει την επόμενη φορά, ώστε να μην προκαλέσει την αντίδραση του ίδιου προσώπου ή άλλου μεγαλόσχημου. Διαμορφώνεται έτσι σιγά σιγά μια κουλτούρα παρέμβασης που υποσκάπτει την ελευθεροτυπία με χαμένους πρωτίστως τους αναγνώστες. Ταυτόχρονα ανοίγει τον δρόμο στην ευκολία και ανευθυνότητα των social media, να υπεξαιρούν τον ρόλο του Μέσου Ενημέρωσης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ