Στη στάση Κολόμβου η φωτεινή ένδειξη υπόσχεται μόλις 5 λεπτά για την άφιξη του λεωφορείου 34 προς την Ανω Ηλιούπολη. Και, σε πείσμα όλων των κλισέ, το λεωφορείο καταφθάνει σε 5 λεπτά. Ακόμη και για έναν επισκέπτη στην πόλη του η Θεσσαλονίκη αντιστέκεται στα στερεότυπα που επικαλούμαστε για να την «ερμηνεύσουμε». Σκιάς όναρ είναι η περίφημη ψυχή της πόλης που άλλους τους ελκύει με τη μυθολογία αιώνων και άλλους τους απωθεί με το πρώτο μαζικό συλλαλητήριο. Αν ξεπεράσει, άλλωστε, κανείς τη φευγαλέα εντύπωση μιας τετραήμερης μετάβασης – ως επισκέπτης στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης -, η αλήθεια παραμένει: οι συγκοινωνίες της χρειάζονται ρεκτιφιέ αν η «Νύμφη» δεν θέλει να μείνει μετέωρη στο σημείο καμπής που διαχωρίζει μια ευρωπαϊκή μητρόπολη από μια επαρχιακή πόλη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ