Το περασμένο καλοκαίρι ήταν τα προκριματικά του Γιουρόπα Λιγκ και η πρόκληση για ένα ταξίδι που ξεκινούσε μαζί με την επανεκκίνηση του Ολυμπιακού. Ο Πέδρο Μαρτίνς έκανε τη δουλειά στην εντέλεια. Με τρεις νίκες και μια ισοπαλία. Διατάζοντας μεταξύ άλλων… Βrexit για τη Μπέρνλι, τη μοναδική αγγλική ομάδα που αποκλείσθηκε από τα κύπελλα Ευρώπης πριν από τον Μάρτιο και τους προημιτελικούς. Αυτό το καλοκαίρι; Ο πήχης ακόμη ψηλότερα. Η πρόκληση του Τσάμπιονς Λιγκ, από το μονοπάτι των «μη πρωταθλητών». Με τον «κορμό» έτοιμο πλέον, αλλά με το σοκ της απώλειας του Κώστα Φορτούνη 10 μέρες πριν από το ξεκίνημα της «επικίνδυνης αποστολής» να δημιουργεί σίγουρα ανησυχίες. Και εδώ όμως, μια τέλεια, αήττητη διαδρομή. Με πέντε νίκες και μια ισοπαλία. Με 13-1 γκολ. Με τρεις καθαρές και μάλλον άνετες προκρίσεις. Με ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου. Με ομοιογένεια και συνέπεια που δεν συναντάς εύκολα τέτοια εποχή.
Και αν συνυπολογίσουμε πως οι Πειραιώτες δίχως τον Μαρτίνς το καλοκαίρι του 2017 έφτασαν και πάλι στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, από το μονοπάτι των «πρωταθλητών» τότε; Τότε καταλαβαίνει ο καθένας πως ο Ολυμπιακός κάνει… παρέλαση πια τα καλοκαίρια. Με κάθε τρόπο. Υπό όλες τις προϋποθέσεις. Κρατώντας μόνος του ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο, στη μάχη της Ευρώπης.
