Πριν από τέσσερα χρόνια άνοιξε ένας επώδυνος κύκλος για την οικονομία της χώρας και τη ζωή των πολιτών της. Η τότε κυβέρνηση υποχρεώθηκε να βάλει λουκέτο στις τράπεζες και να επιβάλει περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων – μέτρο που υποτίθεται πως θα ήταν προσωρινό. Ο κύκλος αυτός κλείνει οριστικά με την πλήρη άρση του περιορισμού στην κίνηση κεφαλαίων. Ηρθε λοιπόν το τέλος των capital controls.

Για να μην ανοίξει όμως ξανά ο κύκλος, πρέπει να καταστεί σαφές από τι και πώς υποχρεώθηκε η κυβέρνηση των Τσίπρα και Καμμένου να προχωρήσει σε ένα τόσο αδιανόητο για ευρωπαϊκή οικονομία μέτρο. Μια κάποια ανάγνωση θέλει για την επιβολή των capital controls να ευθύνεται ο ξένος παράγοντας γενικά ή ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ειδικά. Αυτή όμως δεν είναι μόνο μια εύκολη ανάγνωση. Είναι και παραπλανητική. Γιατί η αλήθεια είναι πως την ευθύνη για το κλείσιμο των τραπεζών και την επιβολή των capital controls έχει αποκλειστικά η τότε κυβέρνηση με την πολιτική που ακολούθησε.

Οπως αποδείχθηκε, χρειάστηκε να περάσουν πενήντα ολόκληροι μήνες για την πλήρη άρση του μέτρου. Αυτό σημαίνει πως κρίσεις τέτοιου μεγέθους δεν τελειώνουν από τη μία ημέρα στην άλλη. Οι επώδυνοι κύκλοι, με άλλα λόγια, δεν κλείνουν καθόλου εύκολα. Είναι κάτι που πρέπει να έχουν υπόψη τους όσοι κρατούν τις τύχες τις χώρας στα χέρια τους και όσοι λαμβάνουν αποφάσεις που επηρεάζουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.