Ενδεικτική της διαρκούς σημασίας του κράτους και η διαπίστωση ότι στις περισσότερες αναπτυγμένες χώρες οι συνολικές κρατικές δαπάνες εξακολουθούν να αποτελούν περίπου το 40%-50% του ΑΕΠ των αντίστοιχων χωρών, σε ορισμένες μάλιστα να ξεπερνούν και το 50%, ενώ οι χώρες με χαμηλούς κρατικούς προϋπολογισμούς συνήθως έχουν εντονότερη ανισότητα και εντονότερα φαινόμενα φτώχειας. Επιπλέον, η φορολογία και οι κοινωνικές δαπάνες παραμένουν οι βασικοί μηχανισμοί της όποιας μείωσης της κοινωνικής ανισότητας.