Ο κώδωνας κινδύνου που έκρουσε ο αντιπεριφερειάρχης της Κρήτης για την επάρκεια ισχύος στο σύστημα ηλεκτροδότησης του νησιού ηχεί σαν συναγερμός για την επάρκεια των υποδομών στη χώρα μας γενικότερα. Μπορούν οι υποδομές να εξυπηρετήσουν όχι μόνο τους κατοίκους αλλά και τα εκατομμύρια των επισκεπτών που θα συρρεύσουν τους καλοκαιρινούς μήνες; Εχουν γίνει έργα συντήρησης; Υπάρχει σχέδιο αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών; Ή έχουν αφεθεί τα πάντα στην τύχη τους;

Η ανησυχία των τοπικών Αρχών δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αισιοδοξία. Φαίνεται αντί για την εγρήγορση να κυριαρχεί ο εφησυχασμός. Κι όμως. Αρκεί να φανταστεί κανείς τις επιπτώσεις ενός ηλεκτροδοτικού κραχ σε μια τουριστική χώρα τους θερινούς μήνες, σε μια περίοδο δηλαδή που αποτελεί πυλώνα της οικονομίας, για να καταλάβει πως το τοπικό πρόβλημα μπορεί να γίνει εθνικό. Για να αντιληφθεί πως το ζήτημα των υποδομών δεν αφορά μια περιοχή και μόνο, αλλά ολόκληρη τη χώρα.

Οι αρμόδιες Αρχές οφείλουν να λάβουν όλα τα μέτρα που είναι απαραίτητα για να αποφευχθεί και το παραμικρό ενδεχόμενο μιας τέτοιας εξέλιξης. Ενα τέτοιο γεγονός δεν θα βύθιζε μόνο ένα νησί στο σκοτάδι, θα αμαύρωνε και διεθνώς την εικόνα της χώρας ως τουριστικού προορισμού σε μια περίοδο έντονου ανταγωνισμού. Αλλά και σε μια περίοδο που δεν αντέχονται άλλες «στραβές στη βάρδια».