Από το 1981 που έδωσαν τα πρώτα δείγματα γραφής από τη μακρινή Μελβούρνη έως σήμερα, κατάφεραν να κατακτήσουν φανατικούς ακροατές σε όλο τον κόσμο. Το μουσικό σύμπαν που πρότειναν ο Μπρένταν Πέρι και η Λίζα Γκέραρντ – την οποία απολαύσαμε τον περασμένο Νοέμβριο στην συναυλία του Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών – ήταν πρωτίστως ο χάρτης των προσωπικών τους αναζητήσεων. Το ξεχωριστό ιδιότυπο και μεγαλοπρεπές μελωδικό περιβάλλον τους εμπεριείχε στοιχεία από τη φύση, τις μελωδίες του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης, αλλά και τις μουσικές παραδόσεις από τους σαμάνους της Αφρικής, έως τους Κέλτες. Το συγκρότημα των Death Can Dance είναι υπεύθυνο για το μουσικό ρεύμα που δημιούργησαν: το world music. Το 1998 οι δρόμοι τους χώρισαν απογοητεύοντας τους φανατικούς θαυμαστές τους. Από τότε μέχρι σήμερα το αφήγημα της μουσικής του διαδρομής έχει καταγράψει προσωπικές τους δουλειές, αλλά και επανενώσεις και κοινούς δίσκους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ