Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ κάνουν λόγο με επιστολή τους για «ακυβέρνητα καράβια», «δυσλειτουργίες», «περίγελους» και «βολέματα». Υπό κανονικές συνθήκες δεν θα χρειάζονταν όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί για να ενεργοποιηθεί μια κυβέρνηση που προστατεύει το δημόσιο συμφέρον – θα αρκούσαν και πολύ λιγότερα. Δυστυχώς όμως, η κυβέρνηση κωφεύει. Και κωφεύει επειδή ο βασικός υπεύθυνος της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η δημόσια τηλεόραση είναι η ίδια.

Είναι αλήθεια ότι, αν και όφειλε εκ του χαρακτήρος της, η δημόσια τηλεόραση δεν ήταν ποτέ υπόδειγμα αντικειμενικής δημοσιογραφίας. Πάντοτε όμως τηρούνταν τα προσχήματα. Ποτέ στο παρελθόν δημοσιογράφοι δεν εκμεταλλεύονταν τη δημόσια συχνότητα για να διακινούν θεωρίες συνωμοσίας, να μιλούν προσβλητικά για πρώην πρωθυπουργούς και να υποκαθιστούν τον δημοσιογραφικό λόγο με τον καφενειακό.

Από τις καταγγελίες των εργαζομένων, αλλά και από όσα μπορεί να διαπιστώσει κανείς διά γυμνού οφθαλμού, γίνεται σαφές πως η δημόσια τηλεόραση νοσεί βαθιά. Γίνεται σαφές επίσης πως ένα σύστημα εξουσίας, κυβερνητικό και συνδικαλιστικό, θεωρεί τη δημόσια τηλεόραση τσιφλίκι του. Το σύστημα αυτό δεν δρα μόνο εις βάρος των εργαζομένων που θέλουν να κάνουν αξιοπρεπώς τη δουλειά τους τόσο σε δημοσιογραφικό όσο και σε διοικητικό επίπεδο. Δρα και εις βάρος του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας, της οποίας η δημόσια τηλεόραση αποτελεί περιουσιακό στοιχείο. Το σύστημα αυτό είναι υπόλογο απέναντι σε όλους. Και έχει έρθει η ώρα να λογοδοτήσει.