Η παρουσιαζόμενη απόφαση του Στρασβούργου προβαίνει σε μια σοβαρή και ουσιαστική στάθμιση σε αντιτιθέμενα θέματα προστασίας της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής και δίνει μια εύλογη λύση. Στην προκειμένη υπόθεση υφίστατο το δικαίωμα του φερόμενου ως πατέρα στην προστασία της ιδιωτικής του ζωής, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και ο σεβασμός στο δικαίωμα άρνησής του να δώσει υλικό για εξέταση DNA. Στην άλλη πλευρά υφίστατο το δικαίωμα της φερόμενης κόρης του που ζητούσε να πληροφορηθεί μέσω των δικαστηρίων την αλήθεια σχετικά με το ποιος ήταν ο πατέρας της.
Σταθμίζοντας αυτά τα δύο δικαιώματα το Δικαστήριο του Στρασβούργου προέβη σε μια πολύ ξεκάθαρη κρίση. Εκρινε δηλαδή ότι υπερισχύει το δικαίωμα του παιδιού να ανακαλύψει την ταυτότητα του πραγματικού γονέα του σε σχέση με το δικαίωμα του πατέρα να μην υποβληθεί σε εξέταση DNA. Στην απόφαση ξεκαθαρίζεται ρητά ότι ο σεβασμός της ιδιωτικής ζωής προϋποθέτει ότι όλοι πρέπει να είναι σε θέση να διαθέτουν τις λεπτομέρειες της ταυτότητάς τους και ότι το δικαίωμα ενός ατόμου σε τέτοιες πληροφορίες, όπως η ακριβής ταυτότητα των γονέων του, είναι σημαντικό λόγω των επιπτώσεων στην προσωπικότητά του.
Η απόφαση αυτή πλέον παγιώνει νομολογικά την παραπάνω θέση και αποτελεί συνέχεια μιας σειράς αποφάσεων. Η σημασία της απόφασης είναι καθοριστική για την προστασία της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής των παιδιών. Το ΕΔΔΑ τους δίνει ξεκάθαρα το δικαίωμα στην αναζήτηση της ταυτότητας των γονέων τους ακόμα και μέσω της υποχρεωτικής εξέτασης του DNA, με την προϋπόθεση ότι ο γονέας θα διαθέτει όλα τα ένδικα μέσα για να εκθέσει τις θέσεις του, να εξετάσει τους μάρτυρες και να καταθέσει προτάσεις και παρατηρήσεις για τα αποδεικτικά μέσα.
Ο Βασίλης Χειρδάρης είναι δικηγόρος
