Λίγοι αμφιβάλλουν ότι το διαζύγιο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι συναινετικό, για την ακρίβεια σκηνοθετημένο, ώστε να είναι επωφελές και για τους δύο όταν θα γίνουν εκλογές – και ακόμα λιγότεροι αμφιβάλλουν πως είναι συναινετική, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, η πόλωση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ. Δηλαδή, ελάχιστοι αμφιβάλλουν ότι η με ακραίους χαρακτηρισμούς και κατωτάτου επιπέδου επιχειρήματα αντιπαράθεση των δύο κομμάτων στη βουλή έχει στόχο όχι μόνο να συσπειρώσει τα κομματικά ακροατήρια αλλά κυρίως να αποσυσπειρώσει, να διαλύσει αν γίνεται, ΚΙΝΑΛ, Ποτάμι, Ενωση Κεντρώων ώστε να επωφεληθεί ο «νέος δικομματισμός».

Οπότε, ΚΙΝΑΛ, Ενωση Κεντρώων, Ποτάμι φωνάζουν δυνατά και αυτά για να ακουστούν και να διασωθούν. Θα υπάρξει επιπλέον αυξημένη οξύτητα και μεταξύ των πρώην συμμάχων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ γιατί διευκολύνει και τα δύο κόμματα: στον ΣΥΡΙΖΑ θα επιτρέψει να ξεπλυθεί από το άγος της συνεργασίας με τους ακροδεξιούς εθνικιστές (τον όρο «πατριωτική Κεντροδεξιά» δεν θα τον ξανακούσουμε), στους ΑΝΕΛ να δείξουν στο ακροδεξιό ακροατήριό τους ότι δεν μολύνθηκαν από τη συμβίωσή τους με τους «κομμουνιστές». Οι ΑΝΕΛ κόβουν ψήφους και από τη ΝΔ, αν μάλιστα ξεπεράσουν το 3%, τόσο το καλύτερο για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Πάντως, κόκκινα, γαλάζια, ροζ ή άλλου χρώματος καφενεία δεν υπάρχουν στις γειτονιές και στα χωριά, δεν υπάρχουν καν κομματικές οργανώσεις, και στα ελάχιστα γραφεία που υπάρχουν στα μεγάλα αστικά κέντρα συναντά κανείς μόνο επαγγελματικά στελέχη και αργόσχολους συνταξιούχους. Ούτε αγανακτισμένοι, ούτε «δεν πληρώνω» κυκλοφορούν στους δρόμους. Αλλά όσο μικρότερη η συμμετοχή, τόσο μεγαλύτερο το πάθος στη Βουλή, όπως συμβαίνει και ακριβώς έξω από αυτή, όταν κάποια συνδικάτα την πολιορκούν και κλείνουν το κέντρο της Αθήνας, για να καταλάβουμε ότι απεργούν, αφού δεν μπορούν να κλείσουν ούτε γραφεία ούτε εργοστάσια.

Σίγουρα, η πόλωση στη Βουλή από τους ηγέτες του νέου δικομματισμού θα φέρει βουλευτές και πολιτευτές· δεν ξέρω όμως αν θα τους φέρει και ψήφους, μάλλον απομακρύνει πολίτες από τις κάλπες. Τους ήπιους πολίτες, τους μη φανατικούς – ήτοι του ευρύτερου, προς τα δεξιά και τα αριστερά, Κέντρου. Εκεί ακριβώς δηλαδή που προσπαθούν να επεκταθεί ο δικομματισμός.

Δεν έχουν λοιπόν λόγο το ΚΙΝΑΛ και το Ποτάμι να φωνάζουν δυνατά, να θέτουν θέματα αρχής και πειθαρχίας, να πλειοδοτούν σε «πάνω αυτό», «κάτω εκείνο». Η απόσταση που πρέπει να κρατούν από ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ, είναι κυρίως αυτή της έντασης στη φωνή. Μου φαίνεται οι ηγεσίες τους πρέπει να ψιθυρίζουν επιχειρήματα και όχι να φωνάζουν συνθήματα και να κάνουν επίδειξη δύναμης.