Απόψε έρχεται στην Αθήνα η ομάδα της Χίμκι και μάλιστα χωρίς τον μεγάλο αστέρα της, τον Αλεξέι Σβεντ, που δεν έχει ξεπεράσει ακόμα τον τραυματισμό του στο χέρι.

Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα χαρακτηρίζαμε το αυριανό παιχνίδι αγώνα ρουτίνας για τον Ολυμπιακό κόντρα σε μια ρωσική ομάδα όχι πρώτης γραμμής και χωρίς τον άνθρωπο-ορχήστρα.

Και όμως η παρουσία και μόνο του Γιώργου Μπαρτζώκα στην άκρη του πάγκου της αποτελεί τον ξεχωριστό λόγο, το έξτρα κίνητρο αν θέλετε, που οι Ερυθρόλευκοι θα πρέπει να έχουν για να μην υποτιμήσουν τον αντίπαλο.

Μια ομάδα που με βάση την ιστορία της και (κυρίως) την ατυχία της, αφού πριν από λίγες μέρες είχε χάσει και τον έτερο σουπερστάρ της (Γκιλ) ο οποίος όμως επανήλθε, θα είχε ήδη αποχαιρετήσει τα πλέι οφ.

Ελέω του έλληνα τεχνικού μένει ζωντανή όσο και αν είναι δύσκολο το έργο της.

Την άλλη εβδομάδα ο Παναθηναϊκός ταξιδεύει στο Τελ Αβίβ για το «διπλό», που πριν από έναν μήνα θα θύμιζε (ακόμα και για τον κακό εκτός έδρας Παναθηναϊκό) μια ακόμα μέρα στη δουλειά για τους Πράσινους απέναντι στην ασύνδετη και ασυνεπή Μακάμπι.

Οχι πια. Στα χέρια του Γιάννη Σφαιρόπουλου μέσα σε έναν μήνα έχει μεταμορφωθεί προς το καλύτερο με αποκορύφωμα τον θρίαμβο με 17 πόντους (93-76) στη Μόσχα επί της πανίσχυρης ΤΣΣΚΑ, πρώτη νίκη εκεί έπειτα από 15 χρόνια !

Ο «Σφαιρό» δεν είναι φυσικά μάγος και ο Παναθηναϊκός θα είναι ακόμα το φαβορί και πιθανόν θα νικήσει, αλλά ξέρει αυτόματα ότι ο βαθμός δυσκολίας έχει ανέβει αισθητά.

Η ΤΣΣΚΑ μπορεί να έχει κάνει κάποιες απρόσμενες ήττες, αλλά ποιος μπορεί να την ξεγράψει στα χέρια του Δημήτρη Ιτούδη που το 2016 την οδήγησε στη γη της επαγγελίας.

Οι έλληνες προπονητές (Μπαρτζώκας και Ιτούδης έγιναν οι πρώτοι που πήραν και την Ευρωλίγκα), παραμένουν το καλύτερο εξαγώγιμο προϊόν και αποδεικνύουν καθημερινά το γιατί σε όλη την Ευρώπη αλλά και το ΝΒΑ (βλέπε Φώτη Κατσικάρη).