Ο χρόνος που φεύγει «κουβαλά» ένα βαρύ αρνητικό φορτίο για τον λαό μας και τους άλλους λαούς της περιοχής. Στο Αιγαίο και στην Κύπρο, στη Συρία και γενικότερα στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, στη Μαύρη θάλασσα και στα Βαλκάνια, διαδραματίζονται επικίνδυνες εξελίξεις, που είναι ενδεικτικές της έντασης και όξυνσης που προσλαμβάνουν οι μεγάλες αντιθέσεις.

Μόνο ως ανέκδοτο ηχούν στα αφτιά μας οι ισχυρισμοί των κυβερνώντων, πως η χώρα μας είναι «πυλώνας σταθερότητας» μέσα σε ένα «τρίγωνο αστάθειας». Δεν μπορούν να υπάρχουν «πυλώνες σταθερότητας» πάνω και μέσα σε μια «κινούμενη άμμο», που απειλεί να «καταπιεί» χώρες και λαούς.

Ποια, όμως, είναι η πραγματική θέση της χώρας μας;

Το θέμα δεν είναι τόσο απλό όσο το περιγράφει η ΝΔ με την πρόσφατη ατάκα της πως «στην κυβέρνηση υπάρχει υπουργός Εξωτερικών περιορισμένης απασχόλησης και υπουργός Αμυνας περιορισμένης υπευθυνότητας». Δεν βρίσκεται, δηλαδή, απλώς στη σφαίρα της ποσότητας και του επαγγελματισμού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Είναι βαθύτερο κι αφορά τον προσανατολισμό που και η ίδια η ΝΔ έχει.

Η σημερινή κυβέρνηση έχει σαν δικό της «Αστρο της Βηθλεέμ» τα συμφέροντα εκείνων των κύκλων που εξυπηρετούνται καλύτερα μέσα από τη στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ, με τη βαθύτερη ενσωμάτωση στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΝΑΤΟ – ΕΕ.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, παρά τις μεγαλοστομίες περί «πολυδιάστατης πολιτικής», ακολουθεί την πεπατημένη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Εχει δώσει «γην και ύδωρ» στους αμερικανονατοϊκούς σχεδιασμούς στην περιοχή. Αυτό μαρτυρά η γιγάντωση της βάσης της Σούδας, από την οποία εφοδιάζονται τα πολεμικά πλοία των ΗΠΑ που βομβαρδίζουν τη Συρία. Η εγκατάσταση των αμερικανικών κατασκοπευτικών μη επανδρωμένων αεροπλάνων στη Λάρισα. Η νέα βάση στην Αλεξανδρούπολη, με ευρύτερο ρόλο στρατιωτικής παρέμβασης στην περιοχή, οι σχεδιασμοί για νέες βάσεις σε Σύρο και Κάρπαθο, οι προετοιμασίες για εγκατάσταση αμερικανικών πυρηνικών όπλων στον Αραξο. Και πολλά άλλα…

«Κερασάκι στην τούρτα» αυτής της πολιτικής ήταν η «συμφωνία των Πρεσπών», που διατηρεί το σπέρμα του αλυτρωτισμού, με τα ανιστόρητα περί «μακεδονικής γλώσσας και ιθαγένειας», που ενισχύουν τον εθνικισμό κι από τις δύο μεριές των συνόρων. Συμφωνία που συνήφθη για να χωθούν οι λαοί των Δυτικών Βαλκανίων στους ιμπεριαλιστικούς «λάκκους των λεόντων» των ΝΑΤΟ – ΕΕ.  Αυτή η πολιτική δεν μπορεί να εξασφαλίσει την ειρήνη και την ασφάλεια στον λαό μας, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντικού δόγματος. Είναι μια πολιτική γραμμή που στρέφεται εις βάρος των λαϊκών συμφερόντων και που οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να βυθίσει τη χώρα μας βαθύτερα μέσα στους αιματηρούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Βεβαίως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ κινδυνεύει το επόμενο διάστημα «να σπάσει το κούτελό της» από το πολύ «σταυροκόπημα» σε ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και ΕΕ. Το ζήτημα, όμως, για τον λαό μας δεν είναι η απλή εναλλαγή διαχειριστή της ίδιας πολιτικής, αλλά πώς θα σπάσει αυτός ο «φαύλος κύκλος» που την επιβάλλει. Κι αυτό μπορεί να αρχίσει να γίνεται πράξη μόνο με ισχυρό ΚΚΕ για την αποδέσμευση της χώρας μας από τους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τους οργανισμούς που τους επιβάλλουν.