Ανασκόπηση
στο Μακεδονικό
Κύριε Διευθυντά,
Γεγονός αναμφισβήτητο στις μέρες μας ότι τα Βαλκάνια, για μια ακόμα φορά στην ιστορία τους, αντιμετωπίζουν ρευστότητα όχι μόνο στο θέμα των συνόρων, αλλά και στο θέμα της εθνικής ταυτότητας. Μετά τη συντριπτική νίκη του στις εκλογές του 1910 ο Βενιζέλος έστρεψε την Ελλάδα στους Βαλκανικούς Πολέμους. Μετά τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, το 1913, η Μακεδονία που διεκδικούσε ο Βενιζέλος προσαρτήθηκε στην Ελλάδα. (…) Το 1923 υπογράφθηκε η Συνθήκη της Λωζάννης ως συνέπεια της οποίας πραγματοποιήθηκε η ανταλλαγή των πληθυσμών. Ο Βενιζέλος γνώριζε πως στη Μακεδονία η εθνική ταυτότητα εξέλιπε και εφάρμοσε ειδικά προγράμματα αστικής και αγροτικής αποκατάστασης. Εγκατέστησε τους πρόσφυγες στην περιοχή γύρω από τη Μακεδονία και μέσα σε αυτή. Το 1940 η Βουλγαρία εντάχθηκε στη συμμαχία του Αξονα με σκοπό να λάβει ως ανταμοιβή τη γιουγκοσλαβική και την ελληνική Μακεδονία.
Στην κατεχόμενη Ελλάδα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο ΕΛΑΣ ενσωματώνει στις τάξεις του το Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Μέτωπο που αποτελούνταν από βούλγαρους κομμουνιστές και σλαβόφωνους «Μακεδόνες».
Ομως, το 1943 το 5ο συνέδριο των Παρτιζάνων αποφάσισε τη δημιουργία ανεξάρτητου ομόσπονδου κράτους της Μακεδονίας, με τη συγκατάβαση και της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Το 1948 η Βουλγαρία δεν αναγνωρίζει πως υπάρχει μακεδονικό έθνος και πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει μακεδονική μειονότητα.
Ο Τίτο, ηγέτης της μεταπολεμικής Γιουγκοσλαβίας, επεδίωξε και πέτυχε τη δημιουργία μακεδονικού έθνους δίχως τη συμμαχία της Βουλγαρίας. Για τον λόγο αυτόν κατασκεύασε όλους τους παράγοντες που ενώνουν έναν λαό. Δημιούργησε τη «μακεδονική γλώσσα», ίδρυσε αυτοκέφαλη ορθόδοξη «μακεδονική» Εκκλησία. Τέλος, κατασκεύασε την ιστορία με την οποία γαλουχήθηκαν οι «Μακεδόνες». Και φτάσαμε στο 1980, όταν η Ελλάδα παραχωρεί αμνηστία στους Ελληνες που εκδιώχθηκαν από τη χώρα τους μετά τον εμφύλιο πόλεμο.
Δέχεται, όμως, μόνο τους Ελληνες στο γένος. Την ίδια περίοδο ο Τίτο αναγνώρισε το μακεδονικό έθνος και στην Ομόσπονδη Λαϊκή Δημοκρατία Γιουγκοσλαβίας συμπεριέλαβε τη Λαϊκή Δημοκρατία Μακεδονίας με πρωτεύουσα τα Σκόπια.
Το ζήτημα της ονομασίας μιας περιοχής της πρώην Γιουγκοσλαβίας άρχισε να επιδεινώνεται με τη διάλυσή της το 1991 και η ΠΓΔΜ διακήρυξε πως θα ονομάζεται Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Χαρίλαος Παπαδήμας
Διάφανος συντονισμός βοήθειας
Κύριε Διευθυντά,
Το οξύτατο πρόβλημα των αστέγων, των προσφύγων, των υποσιτιζόμενων, των θυμάτων φυσικών ή/και ανθρωπογενών καταστροφών στην πατρίδα μας παραμένει επίκαιρο. Παρά τη συνδρομή πολλών φορέων και απλών ανθρώπων, τα αποτελέσματα υπολείπονται των αναγκών.
Πέρα από έλλειψη επαρκών ή περισσότερων πόρων (ανθρώπινων και άψυχων), αυτό που ολοφάνερα λείπει είναι ο διάφανος συντονισμός. Κάποτε, στην Ελλάδα που υμνεί το μέτρο, ίσως γιατί πάντοτε της λείπει, υπήρχε υπουργείο συντονισμού.
Ομως ο συντονισμός στη βοήθεια που αρκετοί προσφέρουν προς αστέγους και φτωχούς συμπολίτες μας δεν είναι μια απλή τεχνική έννοια. Είναι αναντικατάστατος όρος διασφάλισης ότι η όποια βοήθεια μέσω, π.χ. ευρωπαϊκών προγραμμάτων, χορηγιών, δωρεών, αυτοπρόσωπης εθελοντικής συμμετοχής κ.ά. δεν θα έχει την τύχη της βοήθειας προς τις διαχρονικά δοκιμαζόμενες αφρικανικές κοινωνίες. Δεν θα γίνει δηλαδή μέσο πλουτισμού για επιτήδειους (φύλαρχους ή μη…) ή/και δεν θα κατατίθεται/διαχέεται σε άλλες «προτεραιότητες».
Θα ήταν ευχής έργο πρωτοβουλίες καταρτισμένων συνανθρώπων μας στη διοίκηση, την πληροφορική, την οργάνωση αναλόγων εγχειρημάτων να ετοίμαζαν τα αναγκαία εργαλεία (π.χ. βάση δεδομένων ανοικτή σε αποκεντρωμένη ενημέρωση) πριν η ανάγκη γι’ αυτά καταστεί μια ακόμη πολυδάπανη απορρόφηση εθνικών ή κοινοτικών πόρων.
Κάθε οργανισμός, ιδιωτικός ή δημόσιος, επιχείρηση, σύλλογος επιστημονικός ή κοινωνικός, συνδικαλιστικός ή πολιτικός φορέας, η Εκκλησία κ.ά. που μπορεί να αγκαλιάσει και να υποστηρίξει ένα τέτοιο εγχείρημα πρέπει να κινηθεί αμέσως.
Ετσι θα αξιοποιηθεί αποτελεσματικότερα κάθε ευρώ ή/και προϊόν, θα υπάρξει συγκριτική αξιολόγηση κάθε προσπάθειας (κόστος σίτισης ανά δικαιούχο στην Αθήνα σε σχέση π.χ. με τα Γιάννενα ή τη Λέσβο). Μ’ αυτή τη διάφανη αποτύπωση θα περιοριστεί η καχυποψία, θα διευκολυνθεί η συμμετοχή περισσότερων ατόμων και φορέων.
Κίμων Ε. Φουντούλης
