Το ανέκδοτο με τον μεθυσμένο που έψαχνε να βρει τα κλειδιά του κάτω από φανοστάτη, το θυμάστε; Πήγε να τον βοηθήσει νηφάλιος περαστικός, δεν εύρισκε τίποτα. «Είσαι σίγουρος ότι έπεσαν εδώ;» ρώτησε τον μεθυσμένο. «Δεν έπεσαν εδώ, αλλά εδώ έχει φως και μπορώ να ψάξω», απάντησε εκείνος.

Κάποιοι μεθυσμένοι από την εξουσία ψάχνουν να βρουν σκάνδαλα ακριβώς εκεί που υπάρχει φως, στην πιο φωτεινή περίοδο της Μεταπολίτευσης, στην οκταετία Κώστα Σημίτη. Οι συνάδελφοί του πολιτικοί μισούν τον πρώην πρωθυπουργό περισσότερο και από τις αμαρτίες τους – εκείνες τις όχι τόσο καλά κρυμμένες αμαρτίες τους που μπορεί να γίνουν γνωστές. Και να τους φέρουν στη θέση του Ακη Τσοχατζόπουλου και του Γιάννου Παπαντωνίου – που είναι βέβαια κατά τεκμήριο αθώος, αλλά ήδη φυλακίστηκε.

Τα κατεξοχήν «μοχθηρόμετρα», κάποιοι ταξιτζήδες και δημοσιογράφοι, είναι ενθουσιασμένα: «Από τις Ελβετίες, τις βίλες, τις πισίνες – στη μπουζού! Εκεί να πάνε όλοι!». Ολοι οι πολιτικοί, δεν τους χωρίζουν κομματικές διαφορές επ’ αυτού τους μοχθηρούς – και όλοι οι διάσημοι, οι όμορφοι, οι πλούσιοι. Πρωτίστως να πάει αυτό το τέρας, ο αρχιερέας της διαπλοκής, αυτός «που έβλεπε τις μίζες να περνούν» – ε, δεν θα έβαλε και αυτός το δάχτυλο στο μέλι;

Ξέρει καλά πού ψάχνει ο μόνιμος «επί της διαφθοράς» υπουργός από το 2015 Δημήτριος Παπαγγελόπουλος – πρώην εισαγγελέας και επικεφαλής της ΕΥΠ επί Κώστα Καραμανλή (του μικρού). «Πρώτος κυπατζής της χώρας» τότε, αμείλικτος διώκτης της διαφθοράς σήμερα, είναι σε θέση να γνωρίζει πολύ καλά ότι επί Καραμανλή και Τσίπρα δεν έχει συμβεί τίποτα το επιλήψιμο.

Κανείς να μη σκεφθεί λοιπόν πως κάποιοι άνθρωποι του σκότους θέλουν να φέρουν στα μέτρα τους περίοδο, πρωθυπουργό, υπουργούς από μοχθηρία, κακία, κόμπλεξ πολιτικό – και για να καλλιεργήσουν το μόνο που μπορούν εν τη αχρηστία τους: μίσος και φθόνο για οποιονδήποτε πέτυχε κάτι. Για να μην υπάρχει μέτρο σύγκρισης και γιατί δεν υπάρχει καλύτερο θέαμα για τους ψηφοφόρους από το να βλέπουν να ξεσχίζονται οι σάρκες ισχυρών, πλούσιων, όμορφων, λεπτών, καλλιεργημένων. Οποιος το καταφέρνει αυτό είναι ήρωάς τους – ώς τον επόμενο ήρωα που θα ρίξει στις ύαινες τον τωρινό, αφού έγινε και αυτός εν τω μεταξύ ισχυρός, πλούσιος, κ.τ.λ.

Η πολιτική, ιδιαίτερα στη χώρα μας, είναι πολύ σκληρό επάγγελμα και όσοι το ασκούν ξέρουν τι κινδύνους αναλαμβάνουν. Δεν στενοχωριέμαι λοιπόν όταν πέφτουν από τον Ολυμπο στα Τάρταρα. Στενοχωριέμαι όταν αυτοί που εξοντώνονται έχουν προσφέρει  υπηρεσίες – όπως ο Γιάννος Παπαντωνίου. Και επειδή η πολιτική θα συνεχίσει μοιραία να γίνεται με όρους «κάθαρσης» και «πάταξης της διαφθοράς», ήτοι με όρους φθόνου, μίσους, εκδικητικότητας, μοχθηρίας· από τους επόμενους αδιάφθορους.