Πώς περιγράφονται στα συριζαϊκά πενήντα φοιτητές που μπουκάρουν στο κτίριο της Φιλοσοφικής και εμποδίζουν τη συνεδρίαση της Συγκλήτου – κρατώντας για καμιά ώρα τους καθηγητές εγκλωβισμένους – γιατί δεν θέλουν οι πρυτανικές Αρχές να ζητήσουν την αποχώρηση μιας αναρχικής συλλογικότητας, του Ρουβίκωνα, από τους ακαδημαϊκούς χώρους; «Φοιτητικές διαδικασίες». Και ως τέτοιες ο εθνοπατέρας Γιώργος Κυρίτσης πιστεύει ότι είναι καλύτερα να τις «αφήνουμε στην ακαδημαϊκή κοινότητα». Αν έχει μια σημασία η ανάδειξη αυτής της – τουλάχιστον – στρεβλής άποψης για τον τρόπο λειτουργίας ενός ακαδημαϊκού ιδρύματος είναι πως υπογραμμίζει το πρίσμα μέσα από το οποίο βλέπει την πραγματικότητα το κυβερνών κόμμα. Και αυτό δεν είναι ένα πρίσμα ιδεοληψίας. Δεν είναι ξένα προς το ενσυνείδητο αριστερό «εγώ» όλα τα παραπάνω. Οπως, εξάλλου, διευκρίνισε σε άλλη θεματική της χθεσινής του συνέντευξης ο Κυρίτσης, «ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ και οι ψηφοφόροι  της Αριστεράς είναι εκπαιδευμένοι να το κοιτάζουν ιστορικά και στρατηγικά». Ιστορικά και στρατηγικά, λοιπόν, το πανεπιστήμιο είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ χώρος στρατολόγησης μελών. Οχι χώρος εκπαίδευσης και έρευνας.

Πλάνο

Οποιος περιηγηθεί στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης θα διαπιστώσει ότι έχει καταρτίσει ένα στρατηγικό πλάνο για την περίοδο 2013 – 2018. Οι στόχοι του είναι πολλοί. Να αναπτύξει την ικανότητά του να παράγει γνώση που θα συμβάλει στη δημόσια χάραξη πολιτικής και την οικονομική ανάπτυξη και να τη μοιράζεται. Να συνεργάζεται με άλλα ιδρύματα και οργανισμούς. Να διασφαλίσει ότι τα χρήματα δεν θα αποτελέσουν εμπόδιο για κανένα φοιτητή που θέλει να σπουδάσει στα κολέγιά του. Να ελέγχει σε τακτά χρονικά διαστήματα τους δείκτες απόδοσής του και το πού βρίσκεται ως προς την επίτευξη των στόχων του – αυτό που θα λέγαμε αξιολόγηση δηλαδή. Το οξφορδιανό στρατηγικό πλάνο σχεδιάζεται και σε ετήσια βάση μαζί με τον προϋπολογισμό του, ώστε να είναι λειτουργικό. Οποιος επισημάνει τα παραπάνω στους συριζαίους θα ακούσει απλά συνθήματα κατά της ελίτ που φοιτά εκεί. Συνθήματα που σχεδόν αυτιστικά αγνοούν πως ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστεί η κοινωνική κινητικότητα, που ευαγγελίζεται η Αριστερά, είναι να έχουν όλοι δικαίωμα πρόσβασης σε τέτοιου επιπέδου εκπαίδευση.