Δεν μας χωρίζουν πολλά. Από το πρόγραμμα παροχών-μαμούθ, που εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας τον Σεπτέμβριο 2014, μέχρι τη χθεσινή και προχθεσινή εμφάνισή του στους ίδιους χώρους δεν άλλαξαν τα βασικά χαρακτηριστικά του. Τυχοδιωκτισμός και κυνισμός. Επιμένει συστηματικά. Οπως συνειδητά εξαπάτησε τον ελληνικό λαό τότε, με την ίδια άνεση και πιο επεξεργασμένες επικοινωνιακές τεχνικές νομίζει ότι μπορεί να τον παραπλανήσει και τώρα. Οφείλουμε να το εξηγήσουμε.

Πρώτον. Ο λόγος του στις παραγωγικές τάξεις ήταν ξύλινος, αντιφατικός, και χωρίς αληθινό και πηγαίο όραμα για τα επόμενα κρίσιμα χρόνια για την Ελλάδα. Ενώ ξεκίνησε για να μας διαβεβαιώσει ότι στόχος του είναι η περιγραφή του «οράματός» του, κατέληξε σε έναν μικρομεσαίο κατάλογο «παροχών». Η βαθύτερη σκοπιμότητά του: Να εμπνεύσει προς τα κάτω ένα κλίμα κυβερνητικής παροχολογίας, που υπόκειται στον απόλυτο έλεγχό του. Να ελπίζουν, όσο το δυνατόν περισσότεροι, ότι κάτι θα έχουν να πάρουν από τον Αλέξη. Ηταν καθαρά προεκλογικός.

Δεύτερον. Κατέπεσε όλος ο προπαγανδιστικός μηχανισμός, που κινεί το Μαξίμου. Ολες τις τελευταίες εβδομάδες βομβάρδιζαν την κοινή γνώμη με προαναγγελία μέτρων κατάργησης του πυρήνα του τρίτου και επώδυνου Μνημονίου, στα οποία ο Αλέξης Τσίπρας δεν τόλμησε να αναφερθεί. Εστω και υπαινιχτικά! Με κορυφαία: Δέκατος τρίτος μισθός! Επαναφορά του κατώτατου μισθού στα προ της κρίσης μεγέθη! Διέπραξε μάλιστα άλλη μία απάτη. Παρουσίασε ως δική του πρωτοβουλία την επιστροφή των αναδρομικών στους πανεπιστημιακούς, ενστόλους και δικαστικούς. Αυτός γνωρίζει. Και όλοι γνωρίζουμε. Η επιστροφή υπαγορεύεται από αντίστοιχες δικαστικές αποφάσεις που δεσμεύουν όλες τις εξουσίες σε ένα Κράτος Δικαίου. Εξήγγειλε επίσης παροχές, που οι πιο πολλές ανήκουν στην αποκλειστική ευθύνη της επόμενης κυβέρνησης.

Τρίτον. Φυσικά και ξεγυμνώθηκε ως προς το ζήτημα της αναστολής ή και κατάργησης της μείωσης των συντάξεων από 1ης Ιανουαρίου 2019. «Θα το συζητήσει», έτσι δήλωσε, με τους θεσμούς και τους δανειστές. Βγήκαμε λοιπόν από το Μνημόνιο. Οι δεσμεύσεις του όμως ισχύουν. Τόσο απλά.

Τέταρτον. Ο Πρωθυπουργός επιχείρησε να υπερασπιστεί την κυβέρνησή του σε όλους τους τομείς. Από την παιδεία έως το Μάτι. Η παιδεία (με εξαίρεση τον τομέα της έρευνας) στα χέρια ενός συνταξιούχου ιδεοληπτικού καθηγητή καταστρέφεται σύμφωνα με τις αξίες και αρχές που ισχύουν στη Δύση. Στο Μάτι με ακατανόητο πάθος παραμένει εκδικητικός στους εκατό νεκρούς και τις οικογένειές τους. Και ούτε ένα δάκρυ. Εστω και από μακριά.

Πέμπτον. Υπερασπίστηκε και το τρίτο Μνημόνιο, που αυτός υπέγραψε, και τη συμφωνία των Πρεσπών, με όλη την πανηγυρικότητα, που αυτός προσέδωσε. Και, περίπου, δήλωσε «ιστορικός ηγέτης», που αλλάζει τον κόσμο. Με δική του, μάλιστα, πρωτοβουλία. Και όταν του τέθηκαν οι πρόσφατες δηλώσεις κορυφαίου πολιτικού παράγοντα των ΗΠΑ ενώπιον της Γερουσίας, με τις οποίες απεκάλυψε τον πρωταγωνιστικό ρόλο των ΗΠΑ στη συμφωνία των Πρεσπών, αυτός σιώπησε.

Απέδειξε μέσα σε δύο μόλις ημέρες τις αντιδημοκρατικές του πεποιθήσεις. Δήλωσε ο ίδιος διαδηλωτής. Και εκείνους που διαδηλώνουν εναντίον του, «όχλο και τοξικούς». Επιτέθηκε και στον αντιπολιτευόμενο Τύπο. Αυτά έμαθε για χρόνια. Και δεν μπορεί να απαλλαγεί.

Ο Αντώνης Ν. Βγόντζας είναι νομικός