Για 40 χρόνια η Ελλάδα φιλοξενούσε ατομικές βόμβες σε διάφορες περιοχές της χώρας. Επισήμως καμία ελληνική κυβέρνηση δεν παραδέχθηκε ότι τα όπλα αυτά υπήρξαν ποτέ.


Ε πτασφράγιστο μυστικό παραμένει η απομάκρυνση των τελευταίων 20 ατομικών βόμβων από τη βάση του Αράξου την άνοιξη του 2001, αλλά και ότι η συγκεκριμένη βάση παραμένει ακόμη και σήμερα υπηρεσιακά ενεργή για να δεχθεί ανά πάσα στιγμή πυρηνικά όπλα. Πριν από λίγες ημέρες μάλιστα ξαναεμφανίσθηκε στην περιοχή- πρώτη φορά από το 2001- κλιμάκιο των αμερικανικών Ενοπλων Δυνάμεων.

Οι πρώτες ατομικές βόμβες εγκαταστάθηκαν στη βάση του Αράξου στις

ΣΤΟΝ ΑΡΑΞΟ

Μυστική συμφωνία με ΗΠΑ- Οι τελευταίες ατομικές βόμβες απομακρύνθηκαν το 2001 από τη βάση του Αράξου

14 Ιουλίου 1962. Τέλη του 1959, είχε προηγηθεί η υπογραφή μυστικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδος και Ηνωμένων Πολιτειών με τον κωδικό «Προβιά», για την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων στη χώρα στο πλαίσιο της πολιτικής του Ψυχρού Πολέμου. Η συμφωνία προέβλεπε την εγκατάσταση αερομεταφερόμενων ατομικών βομβών που θα μπορούσαν να πλήξουν χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, αλλά και πυρηνικών βλημάτων σε στρατόπεδα κυρίως της Βόρειας Ελλάδας με στόχο τη Βουλγαρία, τη Γιουγκοσλαβία και την Αλβανία.

Τα βλήματα πυροβολικού των 8 ιντσών με πυρηνική γόμωση αρχικά μεταφέρθηκαν στη βάση της Ελευσίνας και στη συνέχεια σε στρατόπεδα στο Κιλκίς, τα Γιαννιτσά και τη Δράμα. Το 1984 με τη συμφωνία απομάκρυνσης των βάσεων, τα τελευταία πυρηνικά βλήματα μεταφέρθηκαν από τη βάση της Ελευσίνας στο Κορωπί και στη συνέχεια επιστράφηκαν στους Αμερικανούς.

Στη βάση του Αράξου που βρίσκεται 25 χιλιόμετρα δυτικά της Πάτρας αποθηκεύθηκαν εξ αρχής αερομεταφερόμενες πυρηνικές βόμβες, τις οποίες μπορούσαν να μεταφέρουν τα αεροσκάφη Α-7 Corsair. Στη βάση φιλοξενείται η 116η Πτέρυγα Μάχης, η οποία αποτελείται από την 335η μοίρα με την ονομασία «Όλυμπος» και την 336η μοίρα με την ονομασία «Τίγρεις». Το 1974 μεταφέρθηκαν στον Άραξο οι ατομικές βόμβες τύπου Β61, ως κίνηση καλής θελήσεως της αμερικανικής κυβέρνησης που απέσυρε από τη χώρα τους πυραύλους Νike Ηercules με αφορμή την ελληνοτουρκική ένταση. Ανάλογα με τον τύπο της, κάθε βόμβα Β-61 μπορούσε να είναι ακόμη και 15 φορές καταστροφικότερη από τη βόμβα που έπεσε στην Χιροσίμα!

Από την αρχή της μεταφοράς των ατομικών βομβών, στη βάση υπηρετούσαν και Αμερικανοί στρατιωτικοί μαζί με τους Έλληνες συνεργάτες τους. Όπως μάλιστα αποκαλύπτει στα «ΝΕΑ» αξιωματικός της Αεροπορίας που υπηρέτησε στον Άραξο, «οι Αμερικανοί είχαν πρόσβαση σε όλα τα τμήματα της βάσης, ενώ υπήρχαν και τμήματα στα οποία είχαν πρόσβαση μόνο αυτοί». Τον Δεκέμβριο 1995 το προσωπικό στη βάση του Αράξου που απαρτιζόταν από Έλληνες και Αμερικανούς στρατιωτικούς έλαβε την ανώτερη τιμητική διάκριση για το επίπεδο επιχειρησιακής ετοιμότητάς του και σήμερα υπάγεται επιχειρησιακά στην 31η Πτέρυγα Μάχης, που εδρεύει στη βάση του Αβιάνο στην Ιταλία.

Πώς απομακρύνθηκαν όλα τα πυρηνικά


Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ μέτρηση για τις ατομικές βόμβες του Αράξου ξεκίνησε το 1999, όπως αποκαλύπτει ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος που χειρίστηκε την υπόθεση της απομάκρυνσής τους.

«Μας ζητήθηκε το 1999 από τις ΗΠΑ- στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ- να προμηθευτούμε εν όψει της σχεδιαζόμενης αγοράς νέου μαχητικού αεροσκάφους και αεροσκάφη μεταφοράς πυρηνικών βομβών. Και αυτό γιατί τα Α7, που μέχρι τότε μετέφεραν αυτές τις βόμβες, είχαν πλέον αποσυρθεί. Οι Αμερικανοί μάς πρότειναν να μας δώσουν είκοσι F-104, παράλληλα με τα F-16 που θέλαμε τότε να προμηθευτούμε». «Απάντησα ότι δεν έχουμε καμία υποχρέωση να αποκαταστήσουμε την ικανότητα μεταφοράς πυρηνικών όπλων, αφού τελικά η Ελλάδα είχε εκπληρώσει την υποχρέωση να διαθέτει μέσα μεταφοράς τέτοιων όπλων», αποκαλύπτει στα «ΝΕΑ» ο πρώην υπουργός Άμυνας.

Το βασικό επιχείρημα της ελληνικής πλευράς τότε ήταν ότι η Ελλάδα ήθελε να προωθήσει πολιτική περιφερειακής ειρήνης, ασφάλειας, σταθερότητας και συνεργασίας για όλους τους λαούς της περιοχής. «Είναι μια στρατηγική που προτείναμε, και πετύχαμε τότε να υποστηριχθεί και από τις ΗΠΑ και από το ΝΑΤΟ ώστε η Ελλάδα να λειτουργήσει ως δύναμη ειρήνης, ασφάλειας και συνεργασίας για όλη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, των Βαλκανίων, του Καυκάσου και της Μέσης Ανατολής», συμπληρώνει.

Στις 20 Ιουνίου 2001 επισήμως σταμάτησε η λειτουργία της ελληνοαμερικανικής μονάδας στον Άραξο. Οι βόμβες μεταφέρθηκαν με κάθε μυστικότητα στην ιταλική βάση του Αβιάνο και από εκεί στη βάση Ραμστάιν της Γερμανίας.

Από την ελληνική κυβέρνηση αλλά και το ΝΑΤΟ τηρήθηκε απόλυτη σιωπή. Το γιατί το αποκαλύπτει ο κ. Τσοχατζόπουλος: «Δεν μπορούσες να επιβεβαιώσεις επίσημα ότι αυτά τα όπλα έφυγαν, αφού δεν είχε βεβαιώσει κανείς ποτέ ότι ήρθαν. Η επίσημη θέση ήταν ότι δεν υπάρχουν πυρηνικά όπλα στην Ελλάδα».

«Νέα εμφάνιση των Αμερικανών στη βάση, 6 χρόνια μετά»


ΟΙ ΑΤΟΜΙΚΕΣ βόμβες μπορεί να έφυγαν, όμως η βάση στον Άραξο παραμένει υπηρεσιακά ενεργή. Το 1996 η εταιρεία Βechtel Νational Ιnc. από το Σαν Φρανσίσκο ανέλαβε με εργολαβία 11,6 εκατομμυρίων δολαρίων να κατασκευάσει 6 ειδικά υπόστεγα για την αποθήκευση πυρηνικών βομβών στον Άραξο, ενώ όπως αποκαλύπτουν κάτοικοι της περιοχής «τις τελευταίες 15 ημέρες εμφανίσθηκε στην περιοχή αμερικανικό κλιμάκιο. Το πρώτο από το 2001».

Για τους κατοίκους του Αράξου, η ύπαρξη των ατομικών βομβών ήταν κάτι που υποψιάζονταν, χωρίς όμως ποτέ να έχουν ενημερωθεί επισήμως. «Ακούγαμε αλλά δεν ήμασταν σίγουροι. Βλέπαμε τις καλλιέργειες πατάτας να παθαίνουν ανεξήγητες ζημιές, ζώα να γεννιούνται παραμορφωμένα, αλλά δεν ξέραμε το γιατί», λένε. Η περιοχή, όμως, γλίτωσε από πυρηνικό ολοκαύτωμα πραγματικά από τύχη στις 9 Δεκεμβρίου 1999. Τότε, ένα Α-7 Corsair συνετρίβη μόλις 2 λεπτά ύστερα από την απογείωσή του και έπεσε σε απόσταση αναπνοής από τον χώρο φύλαξης των πυρηνικών βομβών.