Στο τραπέζι φορολογικές ανάσες για τις επιχειρήσεις με ορίζοντα το 2027

Μετά το πακέτο με τις μόνιμες μειώσεις φόρων για τα φυσικά πρόσωπα, το οποίο θα αρχίζει να ξεδιπλώνεται από την Πρωτοχρονιά, η κυβέρνηση στρέφει το ραντάρ της, στις επιχειρήσεις, χαράσσοντας έναν οδικό χάρτη στήριξης με ορίζοντα το 2027.

 Στο επίκεντρο του σχεδιασμού βρίσκονται παρεμβάσεις που στοχεύουν στη μείωση των φορολογικών βαρών και στη βελτίωση της ρευστότητας σε μια προσπάθεια να καλυφθούν τα πάγια αιτήματα της αγοράς. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο μείωσης της προκαταβολής φόρου, μέτρο που θεωρείται «κλειδί» για την ενίσχυση της ρευστότητας των επιχειρήσεων. Παράλληλα, στο τραπέζι βρίσκονται η κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, η αύξηση του ακατάσχετου ορίου στους επαγγελματικούς λογαριασμούς, καθώς και αλλαγές στο φορολογικό πλαίσιο των ενδοομιλικών συναλλαγών.

Ειδικότερα, τα σενάρια που εξετάζονται ανάλογα με τα δημοσιονομικά περιθώρια προβλέπουν:

1.       Μείωση της προκαταβολής φόρου: Η μείωση της προκαταβολής φόρου αναμένεται να δώσει «ανάσα» στις επιχειρήσεις, οι οποίες καλούνται να  προκαταβάλουν έως και το 80% του φόρου για την επόμενη χρήση. Το «παράθυρο» της μείωσης της προκαταβολής φόρου άνοιξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο οποίος σε vidcast,  αφού ανέφερε ότι «εισπράττουμε πια και από φόρο εισοδήματος επιχειρήσεων πολλά περισσότερα από αυτά τα οποία εισπράτταμε πριν» και  «οι επιχειρήσεις έχουν κέρδη, κι έστω και με μειωμένους φορολογικούς συντελεστές, μπορούν τελικά να εισφέρουν περισσότερο στον κρατικό προϋπολογισμό» για να προσθέσει ότι «για το ζήτημα της προκαταβολής κρατήστε έναν αστερίσκο να με ξαναρωτήσετε του χρόνου». Η προκαταβολή φόρου, όπως εφαρμόζεται σήμερα, υποχρεώνει τις επιχειρήσεις να προπληρώνουν μέρος του φόρου που θα αναλογεί στα κέρδη της επόμενης χρήσης. Ωστόσο, στην πράξη το σύστημα αυτό λειτουργεί συχνά ως πρόσθετο βάρος για τις επιχειρήσεις, ιδιαίτερα για τις μικρομεσαίες, καθώς δεσμεύει κεφάλαια τα οποία θα μπορούσαν να κατευθυνθούν σε επενδύσεις, ενίσχυση της απασχόλησης ή κάλυψη λειτουργικών αναγκών.

2.       Κατάργηση τέλους επιτηδεύματος: Η κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, το οποίο  φτάνει έως 1.000 ευρώ και έως 600 ευρώ για κάθε υποκατάστημα  αποτελεί πάγιο αίτημα της επιχειρηματικής κοινότητας. Το τέλος επιβάλλεται κάθε χρόνο σε όλες τις επιχειρήσεις, ανεξαρτήτως κερδοφορίας, και βαραίνει ιδιαίτερα μικρές και μεσαίες εταιρείες.

3.       Αναπροσαρμογή του ακατάσχετου επαγγελματικού λογαριασμού για τη στήριξη των επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών καθώς το μέτρο θα επιφέρει αύξηση των διαθέσιμων εσόδων για την κάλυψη βασικών λειτουργικών αναγκών και την αποπληρωμή οφειλών προς την εφορία  και τα ασφαλιστικά ταμεία βάζοντας φρένο σε κρούσματα οικονομικής ασφυξίας.

4.       Καθιέρωση νέου συστήματος φορολόγησης των επιχειρηματικών ομίλων που θα εστιάζει στις συναλλαγές των θυγατρικών με τη μητρική εταιρεία με στόχο την εναρμόνιση με τα πρότυπα του ΟΟΣΑ και της ΕΕ, αλλά και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της χώρας ως επενδυτικού προορισμού. Στο πλαίσιο αυτό το οικονομικό επιτελείο προχωρά στην ανάθεση μελέτης σε ιδιωτική εταιρεία για την πλήρη «χαρτογράφηση» των συστημάτων φορολόγησης των μεγάλων επιχειρηματικών σχημάτων σε άλλες ευρωπαϊκές και διεθνείς οικονομίες, την ανάλυση του τρόπου τιμολόγησης των ενδοομιλικών συναλλαγών και την υποβολή προτάσεων για τις αλλαγές στο φορολογικό καθεστώς με γνώμονα τις συνθήκες και τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς.  Αρμόδιες πηγές σημειώνουν ότι η Ελλάδα οφείλει να διαθέτει ένα πλαίσιο απολύτως συμβατό με τις καλύτερες πρακτικές της ΕΕ, ώστε να παρέχει προβλεψιμότητα στις επιχειρήσεις και να περιορίζει τις «γκρίζες ζώνες» στις ενδοομιλικές συναλλαγές, επισημαίνοντας ότι οι ενδοομιλικές συναλλαγές δεν αφορούν μόνο μεγάλους ομίλους ή εταιρίες αλλά όλες τις επιχειρήσεις που είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους, όπως για παράδειγμα, μικρές εταιρίες που έχουν κοινό εταίρο ή κοινό μέτοχο με σημαντικό ποσοστό, κοινή διοίκηση κ.λπ. Με το νέο σύστημα οι όμιλοι θα μπορούν να εξισορροπούν ζημίες και κέρδη εντός του ομίλου, να περιορίζουν τον επιχειρηματικό κίνδυνο και να ενισχύουν  την επενδυτική τους δραστηριότητα.