Αν προσπαθήσει κανείς να βάλει ταμπέλα στον Γιάννη Βούρο, θα δυσκολευτεί. Για τους παλαιότερους είναι ο γοητευτικός ζεν πρεμιέ της δεκαετίας του ’80 και του ‘90. Για τους θεατρόφιλους, ένας ηθοποιός ρεπερτορίου και ένας δραστήριος σκηνοθέτης. Για τους κατοίκους της Νέας Φιλαδέλφειας, είναι ο Δήμαρχος που συνέδεσε το όνομά του με την επιστροφή της ΑΕΚ στο σπίτι της.
Στην πραγματικότητα, ο Γιάννης Βούρος είναι όλα αυτά μαζί, αλλά κυρίως είναι ένας άνθρωπος που ζει με το πάθος του αθλητή και την πειθαρχία του διανοούμενου.
Ο διανοούμενος με τα αθλητικά παπούτσια
Γεννημένος το 1955 στην Αθήνα, με ρίζες από τη Χίο και την Καβάλα, ο Βούρος δεν ήταν το κλασικό παιδί που ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός. Το πρώτο του πάθος ήταν ο αθλητισμός. Ως έφηβος, ίδρωνε τη φανέλα στα τμήματα στίβου και ποδοσφαίρου της ΑΕΚ, αποκτώντας μια σωματική και πνευματική πειθαρχία που θα τον ακολουθούσε για πάντα.
Παράλληλα, όμως, καλλιεργούσε το πνεύμα του. Δεν αρκέστηκε στη λάμψη της σκηνής. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ, πτυχιούχος Δημοσιογραφίας και αριστούχος του Εθνικού Θεάτρου.
Πριν τον κερδίσει το σανίδι, πέρασε από το «καμίνι» του πολιτικού ρεπορτάζ σε εφημερίδες όπως η «Αθηναϊκή». Αυτό το υπόβαθρο εξηγεί ίσως γιατί ο λόγος του στις συνεντεύξεις είναι πάντα δομημένος, αιχμηρός και πολιτικός.
Η λάμψη και η ωριμότητα
Στην τηλεόραση μπήκε ορμητικά. Εμφανίστηκε με την πρώην σύζυγό του, Άννα Αδριανού, στη σειρά «Το Δίχτυ» το 1983 μαζί με τον Νίκο Γαλανό και την Έλενα Ναθαναήλ, ενώ υποδύθηκε τον γιο του Γιώργου Κωνσταντίνου στην κωμική σειρά «Τρεις και ο κούκος» τρία χρόνια αργότερα. Με την έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης είχε ήδη καθιερωθεί ως ένας από τους πιο γοητευτικούς άνδρες της showbiz.
Αξεπέραστη στιγμή στην τηλεόραση, η συμμετοχή του στην πρώτη ελληνική σειρά με αλληλεπίδραση του τηλεθεατή, που επέλεγε το φινάλε της ιστορίας, για το «Εσύ αποφασίζεις» στο MEGA. Εκείνη την περίοδο και συγκεκριμένα το 1993 η τηλεοπτική του παραγωγή «Γυναίκες» και πάλι για το MEGA, τιμήθηκε με το τέταρτο βραβείο στο Φεστιβάλ Ευρωπαϊκών τηλεοπτικών προγραμμάτων.
Όμως, εκείνος φρόντισε να μην εγκλωβιστεί στην εικόνα του ωραίου. Υπηρέτησε το θέατρο με συνέπεια, αναλαμβάνοντας ρόλους που απαιτούσαν βάθος («Λυσσασμένη Γάτα», «Παιδιά ενός κατώτερου Θεού»), ενώ η θητεία του στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) ως καλλιτεχνικός διευθυντής απέδειξε και τις διοικητικές του ικανότητες.
Έχει μεταφράσει μεταξύ άλλων τα θεατρικά έργα Χάρολντ και Μωντ, Ευριδίκη, Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια και έχει διασκευάσει για το θέατρο το μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι Έγκλημα και Τιμωρία.
Η πολιτική αρένα και η ΑΕΚ
Η πολιτική ήταν πάντα στο αίμα του. Συνδικαλιστής από νέος (πρόεδρος του ΣΕΗ στα ’90s), βουλευτής του ΠΑΣΟΚ αργότερα, και τελικά Δήμαρχος Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας (2019-2023).
Η θητεία του στον Δήμο ήταν ίσως ο πιο δύσκολος ρόλος της καριέρας του. Συνέπεσε με την ιστορική ανέγερση της «OPAP Arena». Παρά την κριτική και τις δυσκολίες, ο ίδιος νιώθει δικαιωμένος που επί των ημερών του ολοκληρώθηκε ένα έργο πνοής για την περιοχή που αγάπησε.
Η πρόσφατη πολιτική του μεταστροφή και η προσέγγιση με τη Νέα Δημοκρατία, προκάλεσε συζήτηση. «Δεν ήταν μια εύκολη απόφαση η προσχώρηση στη ΝΔ. Δεν είναι εύκολος ο απογαλακτισμός μετά από 44 χρόνια πορείας στο ΠΑΣΟΚ» έλεγε, σημειώνοντας όμως πως η απόφασή του ήταν μονόδρομος, εφόσον επιθυμεί να συνεχίσει να ασχολείται με τα κοινά.
Το σενάριο της ζωής του
Εκεί όμως που ο Γιάννης Βούρος κερδίζει τον σεβασμό, είναι στον τρόπο που διαχειρίστηκε την προσωπική του ζωή. Η ζωή του φύλαγε σενάρια πιο ανατρεπτικά από αυτά που έπαιξε στην τηλεόραση.
Παρά το γεγονός πως στις προσωπικές του σχέσεις ήταν αρκετά άστατος, όπως έχει παραδεχτεί και ο ίδιος, απέναντι στα παιδιά του υπήρξε αταλάντευτα υποστηρικτικός. «Υπήρξα άτακτος, ναι. Ο έρωτας δεν διαλέγει. Όταν βάζεις τη λογική να παλέψει το συναίσθημα, το συναίσθημα θα κερδίσει. Πάντα ακολουθούσα το συναίσθημα» έχει πει.
Η σχέση του με τον γιο του, Στέφανο, ο οποίος γεννήθηκε με μια σπάνια αναπηρία στα άκρα, είναι μάθημα ζωής. Ο Βούρος δεν έκρυψε ποτέ τη δυσκολία της αρχής, αλλά μετατράπηκε στον μεγαλύτερο θαυμαστή του παιδιού του, το οποίο εξελίχθηκε σε πρότυπο δύναμης και θέλησης για εκείνον. «Ο Στέφανος υπήρξε δάσκαλός μας», έχει δηλώσει χαρακτηριστικά.
Και ύστερα, το φως της δημοσιότητας είδε η υπόθεση της Μαρίας-Λουίζας. Η αποκάλυψη, μετά από 18 χρόνια, ότι η κόρη που μεγάλωσε δεν ήταν βιολογικό του παιδί, απασχόλησε έντονα τα ΜΜΕ της εποχής. Η αντίδρασή του όμως ήταν αυτή που έδειξε το ποιόν του ανθρώπου: Η σχέση πατέρα-κόρης παρέμεινε αδιατάρακτη, αποδεικνύοντας ότι γονιός είναι αυτός που μεγαλώνει και αγαπά, όχι απαραίτητα αυτός που γεννά.
Η απήχηση του ρόλου του στο «Μια Νύχτα Μόνο»
Αυτή του η σχέση με τα παιδιά του, είναι που κάνει πιο οξύμωρη την επαφή του με τον ρόλο που υποδύεται στην εξαιρετικά επιτυχημένη σειρά του MEGA, «Μια Νύχτα Μόνο». Εκείνο ενός πικραμένου πατέρα, αδίστακτού επιχειρηματία και ιδιαίτερα σκληρού άνδρα που μοιάζει να μην έχει καμιά σύνδεση με τα συναισθήματά του.
«Μου αρέσει να μεταμορφώνομαι και να τσαλακώνομαι. Αυτός ο άντρας προσπαθεί να κρατήσει τα χαλινάρια μιας οικογένειας, αλλά έχει τις εμμονές και τις αδυναμίες του. Πίσω από τη σκληρότητα, υπάρχει πάντα και μια πληγή», έχει δηλώσει ενώ αποκαλύπτει πως πολίτες τον συναντούν στον δρόμο και είναι ιδιαίτερα εκδηλωτικοί απέναντι στον ρόλο του. «Έλεος, είσαι πολύ κακός! Μου προκαλείς τρελό εκνευρισμό!», λέει ότι του δηλώνουν.
Ο Γιάννης Βούρος δεν είναι απλώς ένας ηθοποιός ή ένας πολιτικός. Είναι ένας άνθρωπος που τόλμησε να ζήσει έντονα, να κάνει λάθη, να τα παραδεχτεί και να προχωρήσει. Σε μια εποχή που όλοι προσέχουν την εικόνα τους, εκείνος επέλεξε να ζήσει την ουσία, με όποιο κόστος. Το μόνο βέβαιο είναι ότι, είτε βρίσκεται πάνω σε ένα σανίδι, είτε στα έδρανα του Δήμου, ο Βούρος ζει πάντα τον πρωταγωνιστικό ρόλο της δικής του ζωής.
