Όταν συναντάμε τον Ηρακλή Πουαρό στη σελίδα 684 του τόμου «Η πλήρης συλλογή διηγημάτων» (εκδ. Ψυχογιός, σε διαφορετικές μεταφράσεις) έχουν προηγηθεί 38 μικρές ιστορίες.
«Κοίταξε συλλογισμένος το μελαχρινό, τραγικό πρόσωπο του νεαρού άνδρα απέναντί του. “Τι ακριβώς θέλετε από εμένα;”. Ο Έβαν Λιουέλιν δε δίστασε στιγμή. “Την αλήθεια”… “Ρωτώ”, εξήγησε ο Πουαρό, “επειδή είναι η κοινή απάντηση πάρα πολλών ανθρώπων.
Κι όταν τους αποκαλύπτω την αλήθεια, μερικές φορές δε χαίρονται διόλου.
Κάποιες φορές τρομάζουν, άλλες φορές νιώθουν αμηχανία και άλλες μένουν -πώς το λέτε, α, ναι- εμβρόντητοι». Η 39η ιστορία, λοιπόν, με τίτλο «Ο Πουαρό και το μυστήριο της ρεγκάτας» (μτφ. Χρύσα Μπανιά), συνιστά μια πρωτοτυπία.
Κι αυτό επειδή διαβάζουμε την αρχική μορφή του διηγήματος του 1936 (είχε δημοσιευτεί στη «Chicago Tribune» και τη «Strand») και όχι μία από τις διασκευές με τις οποίες η Άγκαθα Κρίστι το ενέταξε σε κάποια συλλογή μετά το 1939.
Η ελληνική έκδοση ακολουθεί εκείνη του «HarperCollins» του 2008, όπου περιέχονται 55 αφηγήματα: από σύντομες ιστορίες έως νουβέλες. Ανάμεσα τους, η σειρά με τους «Άθλους του Ηρακλή» (εννοείται του Πουαρό), όπου κάθε ιστορία έχει μια αναφορά στον αρχαίο μύθο, αλλά και το διήγημα «Τρίγωνο στη Ρόδο» (μτφ. Θεοδώρα Δερβίρη), όπου ο Βέλγος ντετέκτιβ καταφτάνει για πολλοστή φορά στα μέρη μας, την περίοδο (1936) που η Ρόδος τελεί υπό ιταλική κατοχή: «Ο Ηρακλής Πουαρό καθόταν στη λευκή άμμο και ατένιζε το αστραφτερό γαλάζιο νερό… Είχε απογοητευτεί με τη Ρόδο. Είχε έρθει στο νησί για ξεκούραση και διακοπές. Και διακοπές, κυρίως, από τα εγκλήματα.
Στα τέλη Οκτωβρίου ή έτσι του είχαν πει τουλάχιστον, η Ρόδος ήταν σχεδόν άδεια. Ένα ήρεμο, απομονωμένο μέρος».
Στη συλλογή αυτή των περίπου 990 σελίδων (μικρού σχήματος) τις άλλες μεταφράσεις υπογράφουν οι: Χρήστος Καψάλης, Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Χρήστος Μπραουξής και Έλλη Συλλογίδου. Για την ιστορία, πάντως, ο χαρακτήρας του Πουαρό εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο μυθιστόρημα «Η μυστηριώδης υπόθεση στο Στάιλς» του 1920 (κυκλοφορεί και αυτό από τον «Ψυχογιό»).
Συμπληρωματικός της πρώτης έκδοσης είναι και ο τόμος με τα 20 διηγήματα όπου πρωταγωνιστούσε η Μις Μαρπλ μέσα σε μια περίοδο 30 ετών. Το πρώτο είναι «Η λέσχη της Τρίτης» (η ιστορία, δηλαδή, όπου εμφανίζεται για πρώτη φορά ο χαρακτήρας της Μαρπλ, τον Δεκέμβριο του 1927), ακολουθούν «Ο οίκος του ειδώλου της Αστάρτης» και οι «Ράβδοι χρυσού», ενώ τελευταία διαβάζουμε το «Άσυλο» και «το αρχοντικό του Γκρίνσο».
Η μετάφραση εδώ -που ακολουθεί επίσης την έκδοση του «HarperCollins»- είναι της Χρύσας Μπανιά σςε όλες τις ιστορίες.
