Η παγκόσμια ιστορία του πολιτικού σουρεαλισμού πέρασε σε νέα επεισόδια με τη διαμάχη ΣΥΡΙΖΑ – Νέα Αριστερά για τον Μητσοτάκη.

Τσακώθηκαν, λέει, διότι οι μεν ήθελαν να προτείνουν την παραπομπή του Πρωθυπουργού για τα Τέμπη κι οι άλλοι όχι. Μη με ρωτήσετε ποιος και τι ήθελε διότι δεν κατάλαβα τίποτα.

Εχει όμως καμία σημασία τι θα προτείνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά για τον Μητσοτάκη; Καμία. Θα αποφασίσει η πλειοψηφία της Βουλής από την οποία απέχουν κάπου 120 έδρες.

Εχει καμία σχέση ο Μητσοτάκης με το δυστύχημα; Ούτε. Οδηγούσε τρένο ή έκανε τον σταθμάρχη στα ρεπό του; Δεν έχει αναφερθεί κάτι τέτοιο.

Υπάρχει περίπτωση να ψηφιστεί η όποια πρόταση νυν και πρώην συριζαίων για τον Πρωθυπουργό; Η παραμικρή.

Και τότε για ποιον λόγο κάθονται και τσακώνονται; Ούτε για φιγούρα δεν πουλάει ο καβγάς.

Είναι απλώς η απόδειξη ότι ο πλουραλισμός στον ελληνικό Τύπο είναι όχι μόνο ανέγγιχτος αλλά και γενναιόδωρος. Λέμε για να υπάρχουμε ή καλύτερα για να υπάρχουν.

Ασχολούμαστε δηλαδή τι θέλουν να κάνουν δύο κόμματα του 6% (αθροιστικά) με δεδομένο πως ό,τι κι αν κάνουν δεν θα συμβεί τίποτα.

Στην πραγματικότητα δεν είναι διαμάχη. Είναι παράσταση.

Ολοι υποδύονται κάποιους ρόλους, ανεβάζουν κάποια έργα σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο, οι θεατές χαζεύουν αλλά ξέρουν πως θα γυρίσουν ήρεμοι στα σπίτια τους επειδή τίποτα από όσα είδαν στη σκηνή δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Η παράσταση βέβαια δεν σπάει ταμεία.

Αλλά λογικό. Διότι όπως έλεγαν παλιά στο θέατρο «όταν αλλάζεις έργο και πάλι δεν κόβεις εισιτήρια, τότε φταίει ο θίασος».

Κι ο θίασος είναι τραγικά ο ίδιος.

Μια ετερόκλητη και άνιση ομάδα ανθρώπων που προέκυψε μέσα από την κρίση και για ανεξήγητους λόγους εξακολουθεί να απασχολεί το πολιτικό προσκήνιο ή έστω τον Τύπο.

Κάθονται και συζητούν τι θα κάνουν με τον Μητσοτάκη ή με τον Καραμανλή ή με τον Νετανιάχου ή με τον Πούτιν, παρ’ όλο που δεν τους ρωτάει κανείς κι ούτε έχει σημασία τι θα συζητήσουν.

Ακόμη και τώρα με την Προανακριτική.

Δυσκολεύομαι να καταλάβω τι νόημα έχει να παίζουν διάφοροι τους ερασιτέχνες εισαγγελείς, να ανεβοκατεβάζουν κατηγορίες και κατηγορούμενους, όταν η ανάκριση ολοκληρώθηκε (ή σχεδόν…) και η Δικαιοσύνη θα αποφασίσει τελικά ποιοι θα είναι οι κατηγορούμενοι και ποιες οι κατηγορίες.

Ολα αυτά ίσως να είχαν κάποιο νόημα αν τουλάχιστον η παράσταση έκοβε εισιτήρια. Αλλά δεν κόβει.

Και δυστυχώς δεν βλέπω να αλλάζει κι ο θίασος.

Τελευταία Νέα