Αναζήτηση
Επί 600 εκατομμύρια χρόνια ο Άρης δεχόταν σταθερά «επιθέσεις» από αστεροειδείς, κάτι που οδήγησε στον σχηματισμό πολλών κρατήρων στην επιφάνειά του.
Το εύρημα αυτό, το οποίο δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Earth and Planetary Science Letters, έρχεται σε αντίθεση με προηγούμενες έρευνες οι οποίες στήριζαν την υπόθεση πως κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής υπήρχαν κάποιες «εξάρσεις» πρόσκρουσης αστεροειδών στην επιφάνεια του πλανήτη.
Αναλύοντας τους κρατήρες
Για να καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν έναν αλγόριθμο ο οποίος ανέλυσε πάνω από 500 κρατήρες πρόσκρουσης, δηλαδή κρατήρες που δημιουργήθηκαν έπειτα από πρόσκρουση στερεών σωμάτων στην επιφάνεια του πλανήτη. Ο αλγόριθμος αυτός χρησιμοποίησε εικόνες πολύ υψηλής ανάλυσης από την επιφάνεια του Άρη, υπολογίζοντας και συσχετίζοντας το μέγεθος των διαφορετικών κρατήρων. Το μέγεθος των κρατήρων είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό το οποίο χρησιμοποιούν οι επιστήμονες για να υπολογίσουν την συχνότητα πρόσκρουσης σωμάτων στην επιφάνεια του Άρη.
Σε προηγούμενες έρευνες, οι επιστήμονες λάμβαναν υπόψη και τους κρατήρες μικρού μεγέθους, υποστηρίζοντας ότι αυτοί προέκυψαν από θραύσματα μεγάλων αστεροειδών οι οποίοι διαλύονταν καθώς πλησίαζαν την επιφάνεια του Άρη. Αντίθετα, στην πρόσφατη έρευνα οι επιστήμονες βασίστηκαν μόνο στους κρατήρες οι οποίοι είχαν διάμετρο μεγαλύτερη από είκοσι χιλιόμετρα. «Όταν μεγάλα σώματα συγκρούονται μεταξύ τους, διαλύονται σε κομμάτια, κάτι το οποίο μέχρι πρότινος θεωρούνταν σημαντικό για τη δημιουργία κρατήρων», σημείωσε σε σχετικές δηλώσεις του ο δρ. Άντονι Λαγκαίν, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης και ερευνητής στο Κέντρο Διαστημικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Curtin στην Αυστραλία, συμπληρώνοντας ωστόσο ότι «η έρευνά μας δείχνει ότι δεν είναι πιθανό τα θραύσματα να οδήγησαν στον σχηματισμό κρατήρων της επιφάνειας του πλανήτη». Βασιζόμενος στους μεγάλους κρατήρες, ο αλγόριθμος υπολόγισε ότι αυτοί σχηματίστηκαν με σταθερό ρυθμό τα τελευταία 600 εκατομμύρια χρόνια και όχι ανά διαστήματα συχνής πρόσκρουσης αστεροειδών, όπως υποδείκνυαν οι προηγούμενες έρευνες.
Αλγόριθμος χρήσιμος για περαιτέρω μελέτες
Όπως σημειώνουν οι συγγραφείς της επιστημονικής δημοσίευσης, ο αλγόριθμος τον οποίο χρησιμοποίησαν θα μπορούσε να προσαρμοστεί κατάλληλα και να αξιοποιηθεί για τη μελέτη κρατήρων της Γης και της Σελήνης. Με τη χρήση του αλγορίθμου, η ηλικία των κρατήρων μπορεί να υπολογιστεί με αυτόματο τρόπο, ενώ παράλληλα η ανάλυση του σχηματισμού και της εξέλιξης των κρατήρων καθίσταται πιο αποτελεσματική.
