Αναζήτηση
Σήμερα, 29 Σεπτεμβρίου 2021, η Μαφάλντα, η αιώνια 6χρονη αργεντίνα με τις απολαυστικές υπαρξιακές και γεωπολιτικές ανησυχίες γίνεται 57 ετών.
Ήταν 29 Σεπτεμβρίου του 1964 όταν ο δημιουργός της, Κίνο (Quino), που πέθανε πριν από ακριβώς έναν χρόνο (30 Σεπτεμβρίου 2020) κυκλοφορούσε το πρώτο της κόμικ στριπ.
Η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» φιλοξένησε επί μακρόν τους προβληματισμούς της Μαφάλντα και η πρώτη της εμφάνιση έγινε τη Δευτέρα, 24 Ιουλίου 1989.
«ΤΑ ΝΕΑ», 24.7.1989, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»
Την ημέρα εκείνη «ΤΑ ΝΕΑ» συνέστησαν στο αναγνωστικό τους κοινό τη Μαφάλντα και τους φίλους της.
«ΤΑ ΝΕΑ», 24.7.1989, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»
Όπως αναφέρουν «ΤΑ ΝΕΑ» της 29ης Ιουλίου 1994, «ήταν το 1962, όταν η εταιρεία οικιακών ηλεκτρικών ειδών Mansfield ήρθε σε επαφή με τον Κίνο και του ζήτησε ένα διαφημιστικό κόμικ όπου να πρωταγωνιστεί μια ομάδα παιδιών.
»Ο Αργεντινός σκιτσογράφος σχεδίασε τότε μερικές φιγούρες, μεταξύ των οποίων την ανεπανάληπτη Μαφάλντα.
»Η διαφήμιση δεν προχώρησε, αλλά δεν συνέβη το ίδιο με τη Μαφάλντα που έκανε την πρώτη εμφάνισή της δύο χρόνια αργότερα στο περιοδικό “Primera Plana” του Μπουένος Άιρες.
»Έξι μήνες μετά θα συνεχίσει τις περιπέτειές της στην εφημερίδα “El Mundo” και το 1967 θα περάσει στο περιοδικό “Siete Dias” όπου θα ζήσει μέχρι το 1973.
«ΤΑ ΝΕΑ», 29.7.1994, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»
»Αμφισβητίας, επιθετική και θρασεία η Μαφάλντα αναρωτιέται συνεχώς για την παγκόσμια κατάσταση φέρνοντας σε αμηχανία τους γονείς της, ένα ζευγάρι πλήρως ενταγμένο στο κοινωνικό κατεστημένο.
»Οι καλύτεροί της φίλοι είναι ο Μανολίτο, ένα αγόρι με επιχειρηματικές ανησυχίες, η Σουζανίτα, ένα φιλόδοξο και εγωκεντρικό κορίτσι, και ο Φελίπε, αιώνιος ονειροπόλος.
Η Μαφάλντα και η παρέα της είχαν παράλληλη πορεία με μια άλλη αγαπημένη παρέα κόμικ, τα Peanuts (φυστίκια), την παρέα δηλαδή του Σνούπι και του Τσάρλι Μπράουν που δημιούργησε ο σκιτσογράφος Τσάρλς Σουλτς, το 1950. 
Μάλιστα ο σπουδαίος σημειολόγος, κριτικός λογοτεχνίας και συγγραφέας Ουμπέρτο Έκο είχε μελετήσεις τις δύο αυτές παρέες.
«Ο κόσμος του Σουλτς είναι εσωστρεφής, ψυχαναλυτικός, χωρίς ενήλικες, μη ιδεολογικός, ζει σε έναν κόσμο όπου ψηφίζουν λιγότεροι από τους μισούς πολίτες.
»Η Μαφάλντα, αντίθετα, κατοικεί σε έναν κόσμο τελείως διαφορετικό, όπου τα παιδιά ανακατεύονται με τους μεγάλους, προσπαθούν να τους μιμηθούν στο ντύσιμο και τις πολιτικές συζητήσεις, έναν κόσμο όχι γενικά λατινοαμερικάνικο αλλά χαρακτηριστικά αργεντίνικο και γι’ αυτό πολύ Ευρωπαίο».
Όταν η Μαφάλντα έκλεινε τα 30 της χρόνια, το 1994, ο Κίνο δέχθηκε την ερώτηση, αν η Μαφάλντα θα ζει για πάντα.
«Πιστεύω πως θα πάψει να ενδιαφέρει τα παιδιά όταν αντιληφθούν ότι δεν παίζει με τα κομπιούτερ και τα άλλα μηχανήματα που τους αρέσει να σκαλίζουν».
Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι ο Κίνο έπεσε έξω; Πόσα παιδιά σήμερα γνωρίζουν τη Μαφάλντα και πόσοι ενήλικες μοιράζονται σήμερα τους προβληματισμούς της;
«ΤΑ ΝΕΑ», 25.10.1990, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»
