Αναζήτηση
«Πήραν τον Αλεξάντερ από το νοσοκομείο με απειλές στους γιατρούς» καταγγέλλει η δικηγόρος του Αλεξάντερ Βίνικ, γνωστού ως «Mr Bitcoin», Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Σε ανάρτησή της στο Facebook, η ίδια τονίζει ότι δεν έχει καταστεί δυνατή η επικοινωνία μαζί του, καθώς και ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν απαντά.
Η κ. Κωνσταντοπούλου ζητά ενημέρωση επίσημη για το πού βρίσκεται ο Βίνικ, τονίζοντας ότι ζητά να έχει ενημέρωση αλλά και επικοινωνία μαζί του.
Απερρίφθη η προσφυγή του
Σημειώνεται ότι νωρίτερα η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας απέρριψε την προσφυγή του Αλεξάντερ Βίνικ εναντίον της απόφασης του υπουργού Δικαιοσύνης για την έκδοσή αρχικά στη Γαλλία και στη συνέχεια στις ΗΠΑ. 
Όπως επισημαίνει η κ. Κωνσταντοπούλου, τον Βίνικ τον πήραν από το νοσοκομείο, λίγο αφότου καθαρογράφηκε η απόφαση του ΣτΕ, κάτι που έγινε στις 16:00 της Πέμπτης, 23 Ιανουαρίου 2020.
«Ο εκπρόσωπος του υπουργού πήρε αντίγραφο της απόφασης στις 16:38 και ό,τι συνέβη νωρίτερα είναι απολύτως παράνομο. Αλλά και τώρα δεν μπορεί νομίμως να εκτελεσθεί» υπογραμμίζει επίσης.
Η δικηγόρος του υπενθυμίζει, τέλος, πως «είναι ασθενής στην 35η ημέρα απεργίας πείνας».
Αναλυτικά, η καταγγελία της κ. Κωνσταντοπούλου
«Πήραν τον Αλεξάντερ από το Νοσοκομείο με απειλές στους γιατρούς ότι «εντέλλονται να τον παραδώσουν», η τύχη του αγνοείται, ο Υπουργός Τσιάρας δεν απαντά. Από χθες το βράδυ δεν έχει καταστεί δυνατή καμμία επικοινωνία μαζί του.
Η απόφαση ΣτΕ καθαρογράφηκε σήμερα 16.00.
Ο εκπρόσωπος του Υπουργού πήρε αντίγραφο της απόφασης στις 16.38 και ό,τι συνέβη νωρίτερα είναι απολύτως παράνομο. Αλλά και τώρα δεν μπορεί νομίμως να εκτελεσθεί.
Ζητώ επίσημα ενημέρωση πού βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο Αλεξάντερ.
Ως συνήγορός του δεν γνωρίζω πού βρίσκεται και ζητώ να έχω ενημέρωση και επικοινωνία μαζί του ΑΜΕΣΑ. Είναι ασθενής στην 35η ημέρα απεργίας πείνας».
Η απόφαση του ΣτΕ
Όπως αναφέρει η απόφαση που εκδόθηκε υπό την προεδρία του αρχαιότερου αντιπροέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Αθανάσιου Ράντου, ο οποίος εκτελεί χρέη προέδρου του ΣτΕ, «ο υπουργός Δικαιοσύνης, εφόσον αποφασίσει τελικώς την έκδοση του εκζητουμένου, καθορίζει κατ’ ευρύτατη διακριτική ευχέρεια, τη σειρά προτεραιότητος μεταξύ των κρατών στα οποία θα εκδοθεί αυτός.
» Η αρμοδιότητα αυτή του υπουργού Δικαιοσύνης ασκείται μετά τη συνεκτίμηση των προβλεπομένων στα προαναφερθέντα νομοθετήματα κριτηρίων, καθώς και των περιστάσεων της υποθέσεως. Περαιτέρω, κρίθηκε ότι τα κριτήρια αυτά δεν είναι ούτε αποκλειστικά, ούτε κατατάσσονται ιεραρχικώς, έκαστο δε εξ αυτών, αναλόγως των περιστάσεων και των παραμέτρων της συγκεκριμένης υποθέσεως, δύναται να αποβεί αποφασιστικό για τον καθορισμό της προτεραιότητας.
Εν τούτοις η διατύπωση ρητής δεσμεύσεως ενός εκ των εκζητούντων Κρατών ότι, σε περίπτωση εκδόσεως σε αυτό του εκζητουμένου υπηκόου του, δεν θα τον εκδώσει μεταγενεστέρως στα λοιπά εκζητούντα αυτόν κράτη, όπου διώκεται για τη διάπραξη ετέρων εγκλημάτων, έρχεται σε αντίθεση με τη φύση του θεσμού της εκδόσεως, που είναι η διεθνής δικαστική συνδρομή στις ποινικές υποθέσεις, προκειμένου να προωθηθεί η δίκαιη και βέλτιστη ποινική καταστολή. Συνεπώς, το ανωτέρω κριτήριο, ήτοι η ανάληψη ή μη υποχρεώσεως εκ μέρους ενός από τα εκζητούντα Κράτη να επανεκδώσει τον εκζητούμενο για τα υπόλοιπα εγκλήματα, είναι ικανό να ασκήσει, αυτό και μόνο, αποφασιστική επιρροή στην εν λόγω αρμοδιότητα του υπουργού Δικαιοσύνης».
Μάλιστα το δικαστήριο, στο οποίο είχε προεδρεύσει η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, αναφέρει πως αν εκδοθεί πρώτα στη Ρωσία, όπως επιθυμεί, τότε ακολούθως δε θα εκδοθεί σε καμία άλλη χώρα:
«Περαιτέρω, κρίθηκε ότι η κατά προτεραιότητα ικανοποίηση των αιτήσεων εκδόσεως της Ρωσικής Ομοσπονδίας θα ματαίωνε την επανέκδοση του εκζητουμένου στις δικαστικές αρχές της Γαλλίας και των ΗΠΑ, καθόσον, όπως ανεφέρετο στις εν λόγω αιτήσεις, ο αιτών, ως Ρώσος υπήκοος, δεν θα εξεδίδετο μεταγενεστέρως σε κάποιο άλλο Κράτος, σύμφωνα με τα οριζόμενα στη διάταξη του άρθρου 61 παρ. 2 του Συντάγματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Τούτο όμως θα προσέκρουε στον σκοπό στον οποίο αποβλέπει ο θεσμός της εκδόσεως, που συνίσταται στη διεθνή συνεργασία στο πεδίο του ποινικού δικαίου, προκειμένου να επιτευχθεί η βέλτιστη καταστολή του εγκλήματος. Με τα δεδομένα αυτά, και λαμβανομένου υπόψη ότι ο έλεγχος που ασκεί το Δικαστήριο στο ζήτημα καθορισμού των χωρών στις οποίες κατά προτεραιότητα θα εκδοθεί ο εκζητούμενος είναι περιορισμένος, κρίθηκε ότι η προσβαλλόμενη πράξη, ως προς το κεφάλαιο του ορισμού της Ρωσικής Ομοσπονδίας ως της τελευταίας χώρας στην οποία θα εκδοθεί ο αιτών, είναι νομίμως και επαρκώς αιτιολογημένη και ότι κατά την άσκηση της σχετικής αρμοδιότητάς του ο Υπουργός Δικαιοσύνης δεν υπέπεσε σε πρόδηλο σφάλμα. Περαιτέρω, μετά τη συνεκτίμηση των προβλεπόμενων κριτηρίων, κρίθηκε ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι νομίμως και επαρκώς αιτιολογημένη και ως προς την κατά προτεραιότητα έκδοση του αιτούντος στη Γαλλία και τις ΗΠΑ».
