Το ισπανικό… όνειρο του Τσίπρα και η επιχείρηση λοβοτομής της ελληνικής κοινωνίας

Μια από τις συμπολιτευόμενες εφημερίδες, την επαύριο των εκλογών στην Ισπανία είχε τίτλο «κάντο όπως ο Πέδρο Σάντσεθ». Ήταν ίσως ο πιο χαρακτηριστικός τίτλος για τη γραμμή που θέλει να περάσει το Μέγαρο Μαξίμου πάση θυσία. Και συμπυκνώνει τελικά το σχέδιο του Αλέξη Τσίπρα για την οριστική εγκατάλειψη της ριζοσπαστικής αριστεράς, του λεγόμενου ΣΥΡΙΖΑ του 3% και της μετατροπής σε κόμμα καθαρά σοσιαλδημοκρατικό.

Η αστεία και σίγουρα βεβιασμένη υιοθέτηση από τον ΣΥΡΙΖΑ του Πέδρο Σάντσεθ, του νικητή των εκλογών στην Ισπανία, ήταν αυτό που χρειάζονταν και πρότειναν τελικά οι επικοινωνιολόγοι του Μαξίμου.

Ο Τσίπρας και η κλειστή παρέα του η οποία έχει χαράξει νέους πολιτικούς δρόμους είδαν τον Σάντσεθ ως μάννα εξ ουρανού κι έσπευσαν να τον κάνουν δικό τους. Αδιαφορώντας για την κριτική που τους ασκήθηκε ότι ήταν πάντα με τους αποτυχημένους Podemos και ουδεμία σχέση έχουν με τους Σοσιαλιστές της Ισπανίας.

Ομως, το σκηνικό που στήθηκε τους βόλεψε μια χαρά στην προσπάθεια που κάνουν για να στήσουν αυτή τη λεγόμενη «Προοδευτική Συμμαχία» η οποία επί της ουσίας προβλέπει την άλωση του Κινήματος Αλλαγής και τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέο ΠΑΣΟΚ, χωρίς όμως (όπως νομίζουν) τα βαρίδια του κόμματος του Ανδρέα.

Μια ματιά στη γραμμή που πήραν τα troll, επίσημα και ανεπίσημα για το πώς έπρεπε να προωθήσουν την άποψη του Μαξίμου για τις ισπανικές εκλογές, είναι ενδεικτική.

Ξαφνικά ο Σάντσεθ έγινε ένας «κανονικός πολιτικός» που πήρε το διαλυμένο σοσιαλιστικό κόμμα και το ανέδειξε πρώτο τσακίζοντας το μέχρι πρότινος κυρίαρχο Λαϊκό κόμμα.

Κάνοντας μάλιστα μια σύγκριση με το Κίνημα Αλλαγής, έγραψαν πλείστα σχόλια κατά της Φώφης Γεννηματά που θέλει – κι έχει κλείσει- συμμαχία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Εναν… κανονικό πολιτικό

Αυτό που μετ’ επιτάσεως δίνουν από το Μέγαρο Μαξίμου είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο Έλληνας Πέδρο Σάντσεθ που μπορεί να αναστήσει την Κεντροαριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή μαζί με όλες τις υπόλοιπες προοδευτικές δυνάμεις που σήμερα είναι διασπαρμένες στον ευρύτερο πολιτικό χώρο.

Με απλά λόγια ο «κανονικός πολιτικός» είναι ο Τσίπρας ο οποίος θα διαλύσει (επί της ουσίας) τον ΣΥΡΙΖΑ του 3% και θα συνενώσει όλες τις δυνάμεις δημιουργώντας το ισχυρό κόμμα – φόβητρο απέναντι στην ελληνική Δεξιά (το αντίστοιχο Λαϊκό κόμμα δηλαδή).

Τι πιο βολικό επομένως από το να γίνει ο πρωθυπουργός…. Αλέξης Σάντσεθ που έρχεται να μας σώσει από την κακιά δεξιά, ακόμη κι αν χρειαστεί να ακρωτηριάσει το «αριστερό» του μέλος. Ακόμη κι αν απαιτείται αυτή την ώρα να αποτελέσει ο ΣΥΡΙΖΑ μια υποτιμημένη συνιστώσα μέσα σ’ αυτό το σοσιαλδημοκρατικό χωνευτήρι που δημιουργείται;

Εύλογες οι φιλοδοξίες του Αλέξη Τσίπρα και των υποστηρικτών της νέας γραμμής που χαράχτηκε για το μέλλον του κόμματος. Σου λένε «με 3% δεν πάμε πουθενά. Με 30.000 μέλη σε όλη την Ελλάδα και με διαλυμένες τις κομματικές οργανώσεις εκλογές δεν κερδίζονται. Μια φορά έγινε και δεν ξαναγίνεται».

Επομένως, η πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ φαντάζει ως η μοναδική επιλογή του Τσίπρα, έστω κι αν αυτή γίνεται αφενός με την… κλοπή της πνευματικής ιδιοκτησίας του Σάντσεθ και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Εστω κι αν γίνεται άγαρμπα με όλα τα «ορφανά» του Τσοχατζόπουλου, του Σημίτη και του Παπανδρέου να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή ως «άμωμες παρθένες» του πολιτικού συστήματος.

Το κυριότερο: Η στροφή του Τσίπρα γίνεται και με διαδικασίες… λοβοτομής της ελληνικής κοινωνίας. Δεν έχουν περάσει παρά τέσσερις μήνες από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ συγκυβερνούσε με τη δεξιά πτέρυγα της Δεξιάς. Με ό,τι πιο λαϊκίστικο, ομοφοβικό, αντικομμουνιστικό και λούμπεν είχε το ελληνικό κοινοβούλιο, πλην ίσως της Χρυσής Αυγής.

Μπορεί, λοιπόν, να ξέχασε ο προοδευτικός κόσμος της Αριστεράς και του Κέντρου, τις αγκαλιές στις εξέδρες της νίκης; Μπορεί να ξέχασε τόσο γρήγορα ότι ο Καμμένος χαρακτήριζε «συντρόφους» του Συριζαίους συνέδρους και από κάτω οι Σκουρλέτης και Παππάς χειροκροτούσαν με τη σοφιστεία του προέδρου των ΑΝΕΛ;

Οι αθλιότητες της συγκυβέρνησης

Δεν έχει περάσει παρά ελάχιστος χρόνος από όλες τις αθλιότητες της συγκυβέρνησης. Από την ντροπή του δημοψηφίσματος, την υπογραφή του σκληρότερου μνημονίου, τα πιο επώδυνα μέτρα σε βάρος της κοινωνίας και τελικά το άγος του Μακεδονικού για το οποίο φέρει βαριά ευθύνη ο Πάνος Καμμένος.

Πώς, λοιπόν, έπειτα από όλα αυτά –που είναι τόσο πρόσφατα- να ζητά ο Αλέξης Τσίπρας από τον ελληνικό λαό τη στήριξη ενός ευρύτερου προοδευτικού μετώπου; Όταν ο ίδιος απέκλεισε το 2015 τη συγκρότησή του, τη δημιουργία μιας κυβέρνησης προοδευτικών κομμάτων κι επέλεξε τη συμμαχία με τους ΑΝΕΛ;

Ζητά τώρα αντιδεξιό μέτωπο όταν μέχρι πριν από τέσσερις μήνες κάθονταν στο ίδιο τραπέζι με τον Καμμένο; Και το ζητά ενώ έχει ενσωματώσει στην κυβέρνησή του βασικά στελέχη των ΑΝΕΛ που μέχρι το 2015 ήταν για τον ΣΥΡΙΖΑ ακροδεξιοί ενώ τώρα είναι μια χαρά στελέχη και υπουργοί;

Μοιάζει με ένα ακόμη καλοστημένο κόλπο εξαπάτησης του ελληνικού λαού από τον Αλέξη Τσίπρα. Μια ακόμη προσπάθεια δημιουργίας εικονικής πραγματικότητας με μοναδικό στόχο τη διατήρηση στην εξουσία μιας κομματικής νομενκλατούρας του άλλοτε ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με εκλεκτά στελέχη του παλαιού ΠΑΣΟΚ.

Ωραίες, επομένως, οι στρατηγικές του τύπου «κάντο όπως ο Σάντσεθ». Ωραία τα συνθήματα τύπου «ισπανικό σάλπισμα με αντίκτυπο στην Ελλάδα». Καλή κι εύλογη η επιδίωξη να αντιμετωπιστεί η ακροδεξιά ή ο νεοφιλελευθερισμός που πιθανότατα έρχεται. Αλλά τι γίνεται αν η ακροδεξιά, ο νεοφιλελευθερισμός, η αντικοινωνική πολιτική, το ψέμα, η εξαπάτηση, η πολιτική διαφθορά, η κυβέρνηση των κολλητών είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ;