Πριν από τέσσερα χρόνια, όταν ο Αλέξης Τσίπρας κάλπαζε προς την εξουσία, κατηγορούσε σε ομιλίες του την κυβέρνηση Σαμαρά ότι «γκρεμίζει γέφυρες και καίει τα σπαρτά».

Μια φράση που σημαίνει ότι αφήνει πίσω του καμένη γη για να παραλάβει ο επόμενος μια κατεστραμμένη χώρα.

Οι φράσεις εκδικούνται καθώς οι τελευταίες εξελίξεις, με μια κυβέρνηση σε πλήρη αποδρομή και με μια Ελλάδα να βρίσκεται σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που μπορεί να κρατήσει έως κι ένα χρόνο, δείχνουν ότι ο Τσίπρας ακολουθεί την ίδια τακτική.

Ηθελημένα ή άθελα, λόγω εκδίκησης ή για λόγους ανικανότητας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ βάζει νάρκη και στην προβληματική έτσι κι αλλιώς οικονομία αλλά και στο πολιτικό σύστημα.

Η υπόθεση της συμφωνίας των Πρεσπών προκαλεί διχασμό όχι μόνο στην ΠΓΔΜ αλλά και στην Ελλάδα. Διαλύει κόμματα, προκαλεί πολιτικές συγκρούσεις, φέρνει κοινωνική αναταραχή.

Κι αν στη γειτονική χώρα ήταν δεδομένο ότι θα υπήρχαν αντιδράσεις, στην Ελλάδα η αλλοπρόσαλλη τακτική της συγκυβέρνησης προκαλεί ήδη τεράστια ζημιά.

Μια χώρα σε βαθιά πολιτική κρίση και με τους πάντες να έχουν «κατεβάσει τα μολύβια» περιμένοντας πότε θα έρθουν οι κάλπες, δεν μπορεί παρά να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα.

Ηδη, οικονομικοί παράγοντες ανησυχούν για την κατάσταση της οικονομία. Η ισχνή ανάπτυξη που καταγράφεται φέτος, η αδυναμία προσέλκυσης επενδύσεων που θα άλλαζαν το κλίμα και τα προβλήματα των τραπεζών, όπως αντικατοπτρίζονται τελευταία και στο Χρηματιστήριο, προκαλούν φόβους. Αλλωστε, το διεθνές οικονομικό περιβάλλον δεν είναι και το καλύτερο, η ιταλική κρίση είναι προ των πυλών ενώ τα επιτόκια αναμένεται να αυξηθούν έτι περαιτέρω καθιστώντας περισσότερο δύσκολο, αν όχι αδύνατο τον δανεισμό ελληνικών επιχειρήσεων και τραπεζών.

Εκφράζονται ήδη φόβοι ότι η Ελλάδα μπορεί να αναγκαστεί να προσφύγει ξανά σε βοήθεια από τον ESM όταν θα έχουν τελειώσει τα «μαξιλάρια» ασφαλείας τα οποία μοιράζει η κυβέρνηση για ψηφοθηρικούς λόγους.

Ακόμη χειρότερη είναι η «νάρκη» που βάζει η κυβέρνηση στο πολιτικό σύστημα. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που πολλοί εκτιμούν ότι ακόμη κι αν οι εκλογές γίνουν σε συνθήκες ακραίας πόλωσης η συμμετοχή των πολιτών θα είναι πολύ μικρότερη. Η απαξίωση των πολιτικών μεγαλώνει ημέρα με την ημέρα αφού η έλλειψη εμπιστοσύνης γίνεται ολοένα και πιο εμφανής, με την ευθύνη της παρούσας κυβέρνησης να είναι ουσιαστική.

Τις τελευταίες ημέρες ειδικά έχει χαθεί η μπάλα. Ενας πρωθυπουργός αδύναμος, δεν μπορεί να ελέγξει τους υπουργούς του που κάνουν ό,τι θέλουν. Καταγγελίες για χρηματισμό, για κακοδιαχείριση, για διασπάθιση δημοσίου χρήματος… ίπτανται πάνω από το Μαξίμου αλλά ο ένοικος σφυρίζει αδιάφορα.

Κάνουν ό,τι θέλουν

Σε πια χώρα ένας υπουργός Αμυνας, έστω και συγκυβερνήτης, θα έγραφε στα παλαιότερα τον υποδημάτων του τον πρωθυπουργό και δεν θα είχε επιπτώσεις; Ο Πάνος Καμμένος αδιαφόρησε για τις προειδοποιήσεις του Τσίπρα «αδειάζοντάς» τον κανονικά χθες αλλά το Μαξίμου αδυνατεί να αντιδράσεις.

Ενας άλλος πρώην υπουργός, ο Νίκος Κοτζιάς, μιλά για βρόμικα χέρια κι επιτίθεται εμμέσως στον Πάνο Καμμένο για την απόπειρα να ασκήσει εξωτερική πολιτική και προκαλώντας ζημιά στη χώρα. Μάλιστα, η παγκόσμια πρωτοτυπία είναι να εξαναγκάζουν σε παραίτηση τον αρχιτέκτονα της συμφωνίας για την οποία πανηγυρίζουν αλλά να κρατούν στην κυβέρνηση τον υπουργό που την πολεμά.

Το απίστευτο χάος που επικρατεί έρχεται να συμπληρώσει ακόμη και η χωρίς ονόματα αναφορά του Πάνου Καμμένου στον άλλοτε στενό του συνεργάτη, Τέρενς Κουίκ και η φήμη ότι έχει απαιτήσει από τον Τσίπρα να τον «καρατομήσει».

Ακόμη πιο βαριά έχει γίνει η ατμόσφαιρα μετά τις καταγγελίες της πρώην εισαγγελέα, Ελένης Ράικου, η οποία μίλησε για «Ρασπούτιν» και νταβατζήδες που προσπάθησαν να παρέμβουν στη Δικαιοσύνη και την πίεζαν να στήσει δικογραφίες σε βάρος πολιτικών αντιπάλων.

Εξωπραγματικές καταστάσεις που αναδεικνύουν το τεράστιο έλλειμμα διαφάνειας και δημοκρατίας σε μια χώρα που μοιάζει με πολιτική «ζούγκλα».

Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι η χώρα πρέπει να οδηγηθεί το ταχύτερο σε εκλογές ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Οσο «σέρνεται» αυτή η πολιτική ομηρεία στην οποία βρίσκεται ο πρωθυπουργός. Οσο ο Καμμένος παίζει πολιτικά παιχνίδια επιβίωσης κι εκβιάζει με τις ψήφους των βουλευτών του.

Οσο θα υπάρχει στον αέρα η οσμή σκανδάλων, παραδημοσιογραφικών και παραδικαστικών κυκλωμάτων που «στήνουν» υποθέσεις και όσο ο πρωθυπουργός της χώρας θα δείχνει αδύναμος να «πάρει κεφάλια» με όποιος τίμημα, τόσο η Ελλάδα θα υφίσταται ζημιά σε όλα τα επίπεδα.