Είτε αριστερός, είτε δεξιός, είτε κεντρώος, δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος σε αυτή τη χώρα που, αυτή την ώρα, να αμφιβάλλει: αν οι αποκαλύψεις για τη ρύθμιση του δανείου της στενής οικογένειας του Πρωθυπουργού, που έφερε στο φως η εφημερίδα «Παραπολιτικά» το Σάββατο, αφορούσαν σε οποιονδήποτε άλλο πρωθυπουργό της Μεταπολίτευσης, πλην του Αλέξη Τσίπρα, η άτεγκτη ρομφαία της Αριστεράς θα είχε εξαπολύσει εναντίον του το πυρ της. Και ορθώς. Δεν θα ήταν το πυρ των Χερουβείμ, αλλά εκείνο του «ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς», με τον μύθο του οποίου μεγάλωσαν περίπου δυο γενιές Ελλήνων, για να το δουν τώρα να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος.

Στην Ελλάδα που πένεται, στην Ελλάδα που διαλύεται και που η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων δεν μπορεί πια να τα βγάλει πέρα με τίποτα, το να ρυθμίζεται ένα δάνειο των αδελφών του Πρωθυπουργού ύψους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ με μία δόση των… 300 ευρώ είναι πράγματι πλεονέκτημα: αλλά είναι το πλεονέκτημα της νομής της εξουσίας.

Αλλά όχι μόνον στην Ελλάδα της πτώχευσης. Ακόμα και υπό κανονικές συνθήκες μία τέτοια ρύθμιση, ειδικά για τέτοια πρόσωπα, θα ήταν εξωφρενική. Και ούτε μόνον στην Ελλάδα: είναι προφανές ότι δεν υπάρχει χώρα του δυτικού κόσμου στην οποία ένας πρωθυπουργός θα μπορούσε πια να σταθεί στη θέση του την επομένη μίας τέτοιας δημοσιοποίησης. Στη γερμανική κυβέρνηση, που τόσο πολύ εσχάτως θαυμάζει ο Πρωθυπουργός του πάλαι ποτέ «Μάνταμ Μέρκελ γκόου χομ», υπήρξε υπουργός που έχασε τη θέση του επειδή χρησιμοποίησε για προσωπικό του ταξίδι τα… μίλια από την κάρτα του που κάλυπτε τα υπηρεσιακά του ταξίδια! Δυστυχώς για εκείνον τον ατυχή, δεν τον κάλυπτε το «ηθικό πλεονέκτημα».

Ομως όσο κι αν κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν στην κυβέρνηση, και αντί να απολογούνται επιτίθενται, δεν καλύπτει πια ούτε και τους ίδιους –«δάνεισαν» άλλωστε πρόσφατα τα τελευταία ξέφτια του στον εκ δεξιών συγκυβερνήτη τους για να φύγει… μένοντας σε μία κυβέρνηση της οποίας δεν στηρίζει την πιο σημαντική διεθνή συμφωνία που έχει υπογράψει και για την οποία έσκουζε επί χρόνια ότι δεν θα την ανεχόταν ποτέ και από κανέναν.

Λοιπόν: τα κακά νέα για τον Πρωθυπουργό δεν είναι μόνον ότι δημοσιοποιήθηκε αυτή η ρύθμιση. Είναι, κυρίως, ότι του τέλειωσε πλέον οριστικά και αμετάκλητα το «πλεονέκτημα». Δεν υπάρχει πια. Το ενταφίασε για πάντα. Και από εδώ και στο εξής αν το επικαλεστεί ξανά, δύο ειδών γενικευμένες αντιδράσεις θα προκαλέσει: το γέλωτα και την οργή. Τη δεύτερη δε κυρίως από τους ανθρώπους της ίδιας της Αριστεράς, που βλέπουν στις μέρες της εξουσίας της να κουρελιάζεται ο πιο μεγάλος της μύθος. Και που, όπως όλη η Ελλάδα, σήμερα υποφέρουν από τα χρέη που δεν έχουν τρόπο να ρυθμίσουν, καθώς δεν έχουν ούτε μπάρμπα στην Κορώνη ούτε αδελφό στου Μαξίμου.

Δεν έχουν το «πλεονέκτημα»…