Αναζήτηση
Τον Ιούνιο του 1940 που οι Γερμανοί ξεπάστρεψαν τη γραμμή Μαζινό και εισέβαλαν στο εκκενωμένο Παρίσι, ο Σαρλ ντε Γκολ, στο ραδιοφωνικό μήνυμα το οποίο εκφώνησε από το Λονδίνο για να ανορθώσει το φρόνημα του γαλλικού λαού, είχε πει μια αποφθεγματική κουβέντα…
«La France a perdu une bataille. Mais la France n’ a pas perdu la guerre»!
Στις 7 Ιουλίου του 2016 στο Σεν Ντενίς η Γαλλία έχασε την τελευταία μάχη στον τελικό του Euro, που ήθελε να το ντύσει στα κομφετί, όπως το Μουντιάλ του 1998. Δυο χρόνια αργότερα άρχισε έναν καινούργιο πόλεμο από τον οποίο προσδοκά να βγει νικήτρια την Κυριακή.
Στο στόμα των σεσημασμένων για τον σοβινισμό τους Γάλλων το «Vive la France» δεν είναι ένα απλό πατριωτικό σύνθημα, αλλά μια στάση ζωής. Μετά το κώνειο που τους κέρασε ο Εντερ, οι πρωταθλητές κόσμου το 1998 και Ευρώπης το 1984 και το 2000 θέλουν να βρέξουν τον στεγνό ουρανίσκο τους με το νέκταρ της ρωσικής βότκας, χωρίς να δίνουν δεκάρα τσακιστή για το πόσο φαντεζί, αρεστό και ελκυστικό είναι το ποδόσφαιρό τους.
Του μικρού το δέμας αλλά χρυσοδάκτυλου Ντεσάν γεννάνε όχι μονάχα οι κότες του, αλλά και τα κοκόρια του, που άλλωστε αποτελούν τον θυρεό των Τρικολόρ και δεν χολοσκάζει επειδή η ομάδα που καθοδηγεί τώρα έχει τόση σχέση με εκείνη της οποίας ηγήθηκε ως αρχηγός όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο!
Μετά είκοσι έτη, όπως τιτλοφόρησε ο Αλέξανδρος Δουμάς τη συνέχεια του περίφημου μυθιστορήματός του «Οι τρεις σωματοφύλακες», η Γαλλία θα επιδιώξει να ανακτήσει τα σκήπτρα με ένα πολύ κυνικότερο, αλλά μέχρι τούδε αποτελεσματικό στυλ. Δίπλα στον Αραμι, στον Αθω και στον Πόρθο όλο και κάποιος Ουμτιτί θα εμφανίζεται σε μια στημένη φάση για να υποδυθεί τον (απαραίτητο) Ντ’ Αρτανιάν!
