Αναζήτηση
Δεν ξέρω πόσο φίλαθλος είναι ο Βιμ Βέντερς, αλλά εάν αποφάσιζε να γυρίσει έπειτα από 47 χρόνια το remake του περίφημου υπαρξιακού θρίλερ του, η προχθεσινή βραδιά θα του έδινε δυο εξαιρετικά ερεθίσματα. Θα μπορούσε, εννοώ, ο γερμανός σκηνοθέτης να πάρει κάμποσες αγωνιώδεις εικόνες από τους αγώνες στη Μόσχα και στο Νίζνι Νόβγκοροντ και να τις εγκολπώσει σε μια μεταμοντέρνα εκδοχή της ταινίας «Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι»! Ετυχε λοιπόν οι δυο προχθεσινοί αγώνες να κριθούν από την άσπρη βούλα, με την ad hoc (ελέω της οικοδέσποινας) διαδικασία της ρώσικης ρουλέτας και με τους τρεις από τους τέσσερις τερματοφύλακες να αποδεικνύονται ζηλωτές της δόξας και της σπεσιαλιτέ του συχωρεμένου του Λεβ Γιασίν!
Είκοσι ένα πέναλτι εκτελέσθηκαν στα δυο ματς και τα οκτώ από δαύτα αποκρούσθηκαν από τον Ρώσο Ιγκόρ Ακινφέεφ (2), τον Δανό Κάσπερ Σμάιχελ (1+2) και τον Κροάτη Ντάνιελ Σούμπασιτς (3) στην κορύφωση ενός ψυχοδράματος, το οποίο ακόμη και ο Μαύρος Πάνθηρας θα παρακολουθούσε από εκεί ψηλά με κομμένη την ανάσα.
Ο ντυμένος στα μαύρα μοσχοβίτης αίλουρος δεν υπήρξε απλώς ένας σπουδαίος τερματοφύλακας –πολλοί μάλιστα τον θεωρούν ως τον κορυφαίο όλων των εποχών –αλλά και ένας ακροβάτης των γηπέδων, ο οποίος συνδύαζε την ουσία με το θέαμα και στην εικοσάχρονη καριέρα του (1950-1970) διατήρησε απαραβίαστη την εστία του σε 270 αγώνες, ενώ –μιας και το ‘φερε η κουβέντα –απέκρουσε 150 πέναλτι!
Για να μη θεωρηθεί τυπογραφικό λάθος, το επαναλαμβάνω και περιφραστικώς: απέκρουσε εκατόν πενήντα πέναλτι!
Με την εξέλιξη που έλαβαν οι δυο προχθεσινοί αγώνες, διαψεύσθηκαν πανηγυρικά ο τίτλος του μυθιστορήματος του Πίτερ Χάντκε και της ταινίας του Βιμ Βέντερς: προϊούσης της βραδιάς η αγωνία πριν από το πέναλτι δεν αποτυπώθηκε στα πρόσωπα των τερματοφυλάκων, αλλά στις κατατρομαγμένες φάτσες αυτών που τα εκτελούσαν!
