Οι γερμανοί συντηρητικοί βρίσκονται σε αμηχανία. Η σύγκρουση για τη μεταναστευτική πολιτική είναι η αφορμή αλλά τα αίτια είναι βαθύτερα και σχετίζονται με το πολιτικό τους μέλλον. Η σύγκρουση δεν αφορά μόνο την απόρριψή ή όχι μερικών χιλιάδων αιτήσεων ασύλου ή την προστασία των συνόρων της χώρας. Αφορά το μέλλον της γερμανικής συντηρητικής πολιτικής. Η Ανγκελα Μέρκελ πολιτικά έχει μετατοπιστεί σταδιακά προς το Κέντρο. Οι εκλογικές της επιτυχίες ανάγκασαν τους επικριτές της μέχρι τώρα να σιωπούν. Τώρα αφενός είναι η τελευταία της θητεία και αφετέρου είναι πιο αδύναμη απ’ ό,τι στο παρελθόν. Η σύγκρουση με τη Χριστιανοκοινωνική Ενωση είχε ξεκινήσει το 2015 αλλά κορυφώθηκε τώρα και ενόψει και των εκλογών στη Βαυαρία. Οι Χριστιανοκοινωνιστές φοβούνται ότι η μετριοπαθής στάση της Μέρκελ θα συμβάλει στην περαιτέρω άνοδο της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία και για να αποφευχθεί αυτό έχουν υιοθετήσει μια ρητορική περίπου στα πρότυπα του Ούγγρου Βίκτορ Ορμπαν. Αλλά και μέσα στη Χριστιανοδημοκρατική Ενωση υπάρχουν διαφωνίες. Από τη μια υπάρχει μια μερίδα κυρίως νεότερων που επιθυμούν να ακολουθήσουν τον δρόμο του αυστριακού καγκελαρίου Σεμπάστιαν Κουρτς αλλά υπάρχουν και εκείνοι που θέλουν να συνεχίσουν στον δρόμο της Μέρκελ. Ποιο στρατόπεδο θα επικρατήσει στη μετά Μέρκελ εποχή, μένει να το δούμε.

Προς το παρόν, στη σύγκρουση με τη Χριστιανοκοινωνική Ενωση, η τακτική της Μέρκελ φαίνεται να αποδίδει. Οπως σε όλα τα ζητήματα είναι μεθοδική, διατηρεί χαμηλούς τόνους και αγοράζει χρόνο. Κοιτάζοντας ωστόσο τη μεγάλη εικόνα, η Γερμανία, όπως και άλλες χώρες, είναι βαθιά διχασμένη όσον αφορά τη μετανάστευση και τις πολιτιστικές και θρησκευτικές συγκρούσεις που προκύπτουν από αυτήν. Παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με επίσημα στοιχεία οι αιτήσεις ασύλου στη Γερμανία έχουν μειωθεί δραματικά ενώ τα ποσοστά της εγκληματικότητάς βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο από το 1992, η Μέρκελ σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις δεν κατάφερε να πείσει αρκετούς πολίτες ότι τα θέματα ασφαλείας βρίσκονται υπό έλεγχο.

Η πλειοψηφία των Γερμανών υποστηρίζει πιο αυστηρές μεταναστευτικές πολιτικές ενώ 41% σε μια πρόσφατη έρευνα απάντησαν ότι αισθάνονταν λιγότερο ασφαλείς σε δημόσιους χώρους σε σύγκριση με πέντε χρόνια πριν.

Ολα τα παραπάνω δεν είναι μόνο ένα εσωτερικό πρόβλημα της Γερμανίας. Αφορούν συνολικά την Ευρώπη ενόψει μάλιστα των ευρωεκλογών το 2019. Είναι μια μάχη μεταξύ των υποστηρικτών μιας φιλελεύθερης Ευρώπης και εκείνων που επιθυμούν να διαμορφώσουν μια Ευρώπη σύμφωνα με τις ακραία συντηρητικές και εθνικιστικές τους πεποιθήσεις. Και αυτή η μάχη θα δοθεί και εντός του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Ακραίοι εθνικιστές όπως ο Ορμπαν και οι σύμμαχοί τους επιθυμούν να κυριαρχήσουν αποκτώντας τον έλεγχο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, το οποίο κυριαρχεί εδώ και χρόνια στο Ευρωκοινοβούλιο. Εάν τα καταφέρουν οι συνέπειες για την Ευρώπη θα είναι δραματικές.

Η Βασιλική Σουλαδάκη είναι διεθνολόγος